Foucault
Ben hakikate, değişik hakikatler ve hakikati ifade etmenin değişik yolları bulunduğunu düşünmeyecek kadar çok inanıyorum.
[A]ma hakikati bilirsem, kendimin değişeceğini de biliyorum. O zaman belki de kurtulacağım. Belki de öleceğim. Ama zaten benim için hepsi aynı şey.
Benim yapmaya çalıştığım şey, düşüncenin hakikat ile girdiği ilişkilerin tarihini yazmaya çalışmaktır: hakikatin düşüncesi olarak düşüncenin tarihi. Benim için hakikatin var olmadığını söyleyenlerin hepsi, sorunları basitleştirmeye eğilimli kafalardır.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Mavi kalpler...
Biraz benim gibi biri olsun istiyorum.
Aynı olalım da olur hatta. Kendim gibi biriyle çok iyi anlaşacağımı düşünüyorum. Daha eğlenceli. Ne bileyim, merhametli. Ben bir insanın merhametine çok dikkat ederim. Allah korkusu olan bir insan ne yapabilir ki en fazla sana. Gerçekten önce bir merhamet olacak. Sonra güvenilir olacak. İşte senin her zaman yanında olduğunu hissettirecek sana, her anında. Sadece iyi gününde değil kötü gününde de.
Gözüme uyku girmeyen gecelerin ardından öğleden önceler günlük yaşamımı kurtarıyor. Zaman çabuk geçiyor, ben de çabuk yazmak zorundayım. Şu günlerde benim için yazmak okumaktan daha kolay oluyor. Okurken bir süre sonra sanki kendimden geçiyorum, bir süre sonra kafam dinçliğini yitiriyor. Yazarken ise düşüncelerim berraklaşıyor, özgürleşiyor. Acaba okumaktan vaz mı geçsem ? Şu sıralar okumak bende kötü bir alışkanlık oldu, ondan kurtulmak pek kolay değil. Bana öyle geliyor ki ben ölüm döşeğinde de okumaya çalışacağım.
Sayfa 166 - Sel
ama vardın...
Ben yokum sayın, öyle bakın çarenize, dedin. Ama vardın... Bunun ağırlığını sen bilmiyorsun, sen yokken başımın çaresine zaten bakarım ama sen varlığını hiç hissettirmedin. Konu benim kendi başımın çaresine bakmayı öğrenmem değil, senin arkamda durmak istememen, istememen diyorum çünkü isteseydin bunu yapardın biliyorum...
ne fırtınalar koptu
benim hayat dallarımdan
hiçbirinde vazgeçmedim
umutlarımdan
içimde kıyametler kopsa da
ben baharıyım yarınlarımın,
çiçek açarım her kışın ardından
nazım hikmet
Ben çok okudum diyemesem de okudum… ama yanlış okudum sanırım ya da yeterince derin okuyamadım ki okuduklarımın yaşamla baş etmeme bir yararı olmadı yaşamın değişim hızı benim okuma hızımdan daha yüksekti büyüdüğümü olgunlaştığımı sanırken çevremdeki her şeyin çürümüş benim de çevremde birlikte çürümüş olduğumu anlamam çok zaman aldı.
