Ne sana kalır ne bana koymuşlar adını dünya
Kimse baki kalmaz bu harabe cihanda
Üzülme Nefsim gel kulak ver bu kelama
Yolun sonunda girersin içi kara mezara
Sen madur ,ben madur olmayalım sonda
Ben senim sende bensin işin ucunda
Gel alnı açık şekilde çıkalım o huzura
Kimseler destek olmaz Mahşer dumanın da
Fikrim ile kalbim , budur benim servetim
Başkalarına değil Kendimedir bunca vebalim
Belki Rahmet eder beni müminler ile haşır eder
Çıkma diyor karşıma başka kulun hakıyla
Ya Râb Bilirim Rahmetin çoktur, her kuluna
Bu kulunu da O rahmetten mahrum bırakma
Senden önce kitaplarda arıyordum derinliği, kitaplardan utanıyorum.
Sen bütün kitaplardan daha derinsin.
Sana yazdığım mektuplardan utanıyorum,
kendi kendini oku.
Karanlıklardaydım.
Ve cinnetin sesi yüzümü kamçılıyor:
bir baykuş kahkahası, bir kobra ıslığı...
Karanlıklardayım.
Zindanımı aydınlatan tek ışık cıvıltılarınızdı. Yıldızım benim. Ve
Ne ben benim, ne sen sensin, ne de sen bensin.
Hem ben benim, hem sen sensin, hem sen bensin..
Ey Hoten'li güzel, seninle öyle bir hâldeyim ki
Karıştırıyorum, ben mi senim, yoksa sen mi bensin?
Ben bekliyorken kimse gelmiyordu,
birileri geldiğinde ben yoktum.
kaldırımlar tüm gün , sadece birbirleriyle kolkola yürüdüler.
üzerlerinde ne ben ...ne kimse yoktu,
öyle ıssızlıkla geçti gün aralarım,
sonunda gece oldu
gözlerimi yumdum ,kirpiklerimin ucuna kızıl kandiller astım,
gözlerimi açtığım da geceye nar gibi saçıldılar,
benim için; gece
BEN BENDE DEĞİL Ben bende değil, sende de hem sen, hem ben, Ben hem benimim, hem de senin, sen de benim, Bir öyle garip hale bugün geldim ki Sen benmisin, bilmiyorum, ben mi senim.
Mevlânâ Celaleddin-i Rumi
sen bensin ben senim
kalbimde senin kalbin kalbinde benim kalbim
ben yanardağ sen ateş sen dünya ben güneş
ömrün ömrüme girmiş yazan alnıma yazmış
nur yüzüne yüzün şarkılara dönsün
kalbirn bir yol sana gitmiş