Gelişlerin ve gidişlerine dair
Mührünü vurur acıya dair kelimeler
Harfleri saplanır kalır içimde, sen gidince
Şarkılar boynumda kanlı bir urgan
Nağmeler eriyip akar kurşun gibi içime, sen gidince
Bakma sesini alçattığına yüreğimin
Sen gidince damarlar çekilir, kan kurur, bahar çekilir
Şiirlerim kıpkızıl bir renge boyanır, sen gidince
Geldiğinde hayatı özümserim kılcallarından yeryüzünün
Gidince, müstehzi bulurum karşımda bulutları
Hayır, Tamara yalnız değil... Tamara, yalnızları kendisiyle müjdeleyen Mevlâsı ile beraberdi...
Sayfa 221Kitabı okudu
Cüz-i irademizin kudretinin üstünde cereyan eden hadiseleri kabullenmemiz yaşamı kolaylaştırır.
Sayfa 40Kitabı okudu
Bir sabah dünya boşken kalkıp sordum kendime: neyin var taşınacak?
şu kırık dal sesinden, şu tökezleyen ırmak gürültüsünden başka
neyin var sen gidince aklı sende kalacak!
en çok beni sevişini özlüyorum. bilmiyordum oysa, beni sevmenin aslında benim nasıl biri olduğumla alakalı olduğunu, sana verdiklerimin yansımasıydı. bana geri dönüşüydü. bunu nasıl göremedim. nasıl, böyle oturup beni kimse o biçim sevemez diye aldandım. sana sevmeyi öğreten ben olduğum halde. ben öğrettim sana doldurmayı, doldurmaya ihtiyaç duyduğum boşlukları. nasıl da acımasızlık ettim kendime. sebebini sana atfettim sıcaklığımın, sırf sen de hissettin diye. gücümü, aklımı, güzelliğimi veren sensin sandım, sırf sen de takdir ettin diye. sanki seni tanımadan önce böyle değilmişim gibi. sanki sen gidince de böyle kalmamışım gibi.
Gelince sen geliyordun, ama gidince dünya kopuyordu yüreğimden.
Sayfa 92
