Şakağında kalemim
Sonbahardı dökülmeliydi yapraklar Düşünme sen,
Benim hala asil bir yanlızlığım var
Hiç düşünmem özlemem kimseleri
Sana bakınca gözlerimin buğulanışı,eski bir alışkanlık belki
Seninle alakası yok akrep darılmıştı yelkovana
Çay soğumuştu bardakta Bide ben susmuştum hepsi bu …
Sonra baktım ki kimsesi yok kimsesizliğimin
Bende elinden tuttum kimsesi oldum kendimin
Ve artık şakağında kalemim sana dair tüm cümlelerin...
Tsinandali'de esir alınan Prensesler ve Madam Drancy, acı ve korku dolu bir diyara doğru yol alıyordu. Başlarındaki dağlılar, esirleri kendi malı gibi görüyorlardı. Onları İmam'a teslim ettiklerinde büyük bir mükafat alacaklardı. Fakat dağlılar, esirlerinin önemi ve konumunun farkındaydı. Son derece gaddar tavırlar sergileseler de kimse
Temmuz ayının başlarında kırsal bölgeler, Şamil'in bizzat dağlardan ineceği ve Telav'a saldırı düzenleyeceği dedikodularıyla çalkalanıyordu. Fakat Prenses Anna endişeli değildi. Yağan yağmurdan dolayı Alazani o kadar kabarmıştı ki nehri geçmenin imkansız olduğunu düşünüyordu. Ayrıca milisleriyle birlikte görevde olan kocasından haber
Tsinandali'de esir alınan Prensesler ve Madam Drancy, acı ve korku dolu bir diyara doğru yol alıyordu. Başlarındaki dağlılar, esirleri kendi malı gibi görüyorlardı. Onları İmam'a teslim ettiklerinde büyük bir mükafat alacaklardı. Fakat dağlılar, esirlerinin önemi ve konumunun farkındaydı. Son derece gaddar tavırlar sergileseler de kimse
Karalama1
Son yıllarda çok kitap okuduğumdan olsa gerek, yazarlara özendiğim zamanlar oluyor. Bir şeyler anlatma, ahkam kesme, bir şeyleri tanımlama, o şey hakkında yargılarda bulunma ve o şey hakkında hüküm verme ihtiyacı mı desem bunun adına, bilemiyorum. O kadar anlatılmaya, tanımlanmaya, hakkında yargılarda bulunulup, hüküm verilmeye muhtaç konu varki,
Sevileni beklerken büyümüşüm meğer. Hayatım hep beni tamamlayacak diğer yanımı aramakla geçmiş. Eksik hissettiğim her an meğer acımı dindirecek, beni tamamlayacak birinin yokluğunu hissetmişim. Ben tam da şimdi fark ediyorum bunu. Sensizlik seni tanımazken de acı veriyormuş meğersem.
Lakin sensizliğin verdiği acı doruk noktasına seni kaybetmekle başlıyor sevgilim. Seni tanıdım. Seni sevdim. Sana değer verdim. Hayatım yaptım. Aşık oldum. Ve sen bana ilklerimi hediye ettin. Bir yenisini daha ekledin şimdi ilklerime. *İlk ayrılığım.* Hiç bu kadar acı çekmemiştim. Seni sensizken seven yüreğim şimdi yine sensiz ve üşüyor. Ellerinde deli divane olan kalbim şimdi karların üstünde donuyor.
İçimi ısıtan anılarımız ellerime ulaşmıyor. İçim senin ateşinle kavruluyor ama bak ellerim üşüyor. Hala ellerinin ellerimde bıraktığı o hissi hatırlıyorken gelsen ve tutsan ellerimden. Sen artık yanmıyorsan bile benim için, benim ateşim ikimizi de yakmaya yeter. Yeter ki gel.
Seni tanımadan önce sensiz yaşayabiliyordum evet ama artık bu mümkün değil. Hayatıma girip her köşesini sana bağımlı hale getirdikten sonra sensiz alınan nefes bile yaşamama yetmiyor. Belki sen bensiz yaşayabilir hatta başka aşklara yelken açabilirsin lakin ben hep senin bana dönmeni bekleyeceğim. Bir gün aynı yollardan tekrar yürürüz diye bu şehrin her sokağından geçeceğim. Bizim için yeni bir şans olması için.
"Sana son nefesini adayan adam"