13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
Seni düşünmeden alıkoyamıyorum kendimi
Ya gözlerin takılır hayalime
Ya sözlerin vurur yüreğime
Ya da gülüşün çınlar kulaklarımın içinde
Bir başka oluyorum seni görünce
Mutluluğu hatırlıyorum sen gelince
Bir şarkı misali hep dilimde
Bir şiir oldun artık sözlerimde
Bir ömür kal şu garip gönlümde
Canıma can ol kalbimin en derininde…
(ÖNER AKÇA)
Lavinia
“Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.”
Özdemir Asaf
Doğuş sinan coşkun
youtu.be/ubwJc5xySUI
Kadın,
Senden sonra bir süre kendime gelemedim.
Toparlamam öyle kolay olmadı
aslına bakarsan alışmak epey zaman aldı
öyle basit bir şey değil inan bana
hayatını geleceğini hayallerini yalnızca bir kişiye ayırıp daha sonra ondan ayrılmak hiç kolay değil.
Ne kadar acı bir tecrübe olduğu hakkında en ufak