"Kimsin sen?"Bu soruyu yanıtlamaya çalışmış mıydım hiç?Kendi kendime kim olduğumu itiraf etmek hiç aklıma gelmiş miydi?Adımı,yaşımı,yurdumu,boyumu posumu biliyordum,ruhumu ise çok daha az...
mihengimi bıraktım seninle tanyerine
bütün günahlarımı alıp getirdi rüzgar
hangi dünyaya baksam orada gözlerin var sensizlik, bir denizde gömülmek en derine
sonsuz armağanısın ruhuma, kaderimin
kimse bilmez sen kimsin, bu soylu destan kimin
Adliyeden dışarıya çıktığımız anda iyice celallendi Osman. "Bana bak Kader, yakarım seni."
Osman artık işi başka bir noktaya getirmişti, Kader'i tehdit ediyordu, Kader'in önüne geçtim ve Osman’ın avukatına, "Müvekkiline söylediklerinin neticelerini hatırlatır mısın? Yoksa ben bizzat uygulamalı mı göstereyim, meslektaşım?" dedim.
Bu sırada Kader benim arkamdan sıyrılıp önüme geldi, Osman'in burnunun dibine kadar girerek, "Ulan, ben olmasam ocağın altını yakamazsın, sen kimsin de beni yakacaksın, defol git hayatımdan defol," dedi.
* Kendi Uydurduğun Bir Yalanı Söylemek, Başka Bir Ağızdan İşitilip Tekrarlanmış Bir Gerçeği Söylemekten Hemen Hemen Daha İyidir...
* Birinci İhtimalde Sen Bir İnsansın.
* İkincisindeyse Bir Papağandan Hiç Farkın Yoktur.
* Sen Kimsin?
* İnsan mı?... Papağan mı?