Bir başka âleme geçmek dediğim bu. O sıra ne insanları, ne Kâbe’nin etrafını çeviren sütunları, kemerleri, binaları hiçbir şeyi görmüyorsun. Etrafındaki insan selinden yükselen sesleri duymuyorsun. Bir sen varsın bir de hesap verdiğin Cenab-ı Hak. Rabbinle berabersin.
Saadet zamanı; avluya doğru oturmuşuz, sen ve ben
Endamımız çift, suretimiz çift, ruhumuz tek; sen ve ben
Bulandıran palavralardan azade, gamsız bir keyif; sen ve ben
Sen ve ben, ne sen varsın ne de ben, bir olmuşuz aşk elinden
Vazgeçtim seni sevmekten
Öyle ulu orta sevmekten de
Kuytu köşelerde sevmekten de
Yalnız kalıp seni sevmekten de vazgeçtim
Aklımdan da vazgeçtim
Deli diyorlar bana varsın desinler
Oysa ki kalbimi açmıştım sana
Sen ise tenleri sevdin
Ruhları değil
Hoş, sendeki de ruh değil
Kalbimin en ince teline dokunsan
Bin ah işitirdin
Meselenin sevgi değil maddiyat olduğunu söyledin
Sanki zenginleri fakirlerin üzerinden geçindiren bendim
Adaletsiz bir dünyada sevgi besledim
Karaciğerim de yağlandı obez oldu sevgim
En sonunda vefat etti
Hiçbir din kabul etmedi bu sevgiyi
Ne camiye götürebildim cesedi ne kiliseye ne havraya
Yaktım hepsini bir kül tablasında
Yazan: Uğur Kaplan
Azizim bil ki söz gümüşse daima sükut altındır;
Akıllı insandır ki, her gördüğünden ibret alandır
Arif kişi gerektiğinde konuşan, gerektiğinde susandır
Olur olmaz her yerde olur olmaz konuşan cahilandır
Eğer dost isen seversin dostunu hatası kusuru ile
Gül o zaman güldür yaprağı ve sert dikenleri ile
Herkes bir gün mutlaka sana varacak iyi kötü