Yanlış yazılmış bir satır gibi çabucak silinerek yok sayılmak, kalbimdeki üzüntüyü katılaştırdı. Hiçbir şey sevdiği biri tarafından umursanmamak kadar yakmıyor insanın canını.
Yarın, şu evim dediğim şeye sahip olacağım nihayet, büyük bir şehrin yoksul bir semtinde. Yoksul bir semt, zira insan yoktan nasıl zengin olur, dışarlıklıyken, hiç yeri yurdu olmamışken, zengin olmayı da istememişken?