Madem dans etmenin zevkini tadamıyordum, yaratmanın coşkusunu yaşayabilirdim.
Sayfa 179 - Nora KitapKitabı okudu
Özgürdüm, konuşabiliyordum, yaşayabiliyordum, yaratabiliyordum…
Sayfa 178 - Nora KitapKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Daha yirmi yaşındaydım, kitaplardan başka arkadaşlarım da olsun istiyordum. Onların çekici yönleri kadar tehlikelerinin de farkındaydım. Tehlikeden kaçmak istiyordum, sürekli okumanın çekiciliğinden ve kara büyüsünden kurtulmak istiyordum.
Sayfa 177 - Nora KitapKitabı okudu
Belki içten içe bir inancı ya da gururunun altında sakladığı inanma isteği vardı.
Sayfa 177 - Nora KitapKitabı okudu
“… Hepimiz yazılarımızı tekrar tekrar yazmışızdır, çoğu zaman da umutsuzluğa kapılarak; ama sonunda doğruyu bularak…”
Sayfa 171 - Nora KitapKitabı okudu
Yavaş yavaş edebiyat dünyası hakkında bir şeyler öğrenmeye başladım: yapılar, standartlar, özellikler, gelenekler, prensipler… Ama en önemlisi, edebiyatın eşsizliğini, güzelliğini ve büyüleyiciliğini gördüm. Edebiyatı, insanın düşünce ve ideallerinin tapınağı olarak görmeye başladım. Sıradanından en yeteneklisine, tarihçisinden büyük düşünürüne, sırf zihinleriyle yazanlardan kalbini ve ruhunu kullanarak yazanlara kadar farklı beyinlerden oluşmuş bir tapınaktı.
Sayfa 170 - Nora KitapKitabı okudu
Bir arkadaşımla tartışmayı ya da bir kızla birkaç dakika sohbet etmeyi, dünyadaki en iyi kitabı yazmaya tercih ederdim.
Sayfa 164 - Nora KitapKitabı okudu
Konuşamamak, insanlarla sıradan ilişkiler kurmamda her zaman en büyük engel olmuştur. Bana en acı veren engelimdi; çünkü konuşamazsa insan kaybolmuş gibi olur, milyonlarca şey söylemek isterken bir kelime bile edemez. Yazmam gayet iyiydi, fakat sadece yazılı kelimelerle anlatılamayan, “hissettirilemeyen” bazı duygular da vardır. Yazmak, ölümsüzleştirebilir ama sesin yaptığı gibi iki insan arasındaki boşluğu kapatan bir köprü kuramaz.
Sayfa 164 - Nora KitapKitabı okudu
Biz orada “kendi kendimizeydik”.
Sayfa 160 - Nora KitapKitabı okudu
Bize acı veren sadece kaslarımız ve gövdelerimiz değildi; kimi zaman zihinlerimiz, çarpık kollarımızdan ve bacaklarımızdan daha fazla ilgiye ihtiyaç duyuyordu.
Sayfa 160 - Nora KitapKitabı okudu
“Hikâye yazmak için bilinmesi gereken iki temel kural vardır,” dedi. “Birincisi, anlatacak bir hikâyenin olması. İkincisi, okuyan kişinin bunu yaşadığını hissetmesini sağlamak.
Sayfa 154 - Nora KitapKitabı okudu
Hayallerim gerçekleştiremeyeceğim kadar büyüktü.
Sayfa 152 - Nora KitapKitabı okudu
Onunla ilk tanıştığımda utanmamış, yabancılık çekmemiştim. Bu garipti çünkü çok iyi tanıdığım insanların yanında bile kendimi yabancı gibi hissediyordum.
Sayfa 151 - Nora KitapKitabı okudu
Elimden geleni yaparak, dolambaçlı yollarla kendimi ifade etmeye çalışarak ve her defasında biraz daha kaybolarak devam etmeliydim.
Sayfa 151 - Nora KitapKitabı okudu