İnsanların böbürlenerek ruh, duygu, akıl diye adlandırdıkları, ısdırap dedikleri o madde, bir insanda ne kadar büyük ölçüde bulunursa bulunsun acı çeken bir bedeni tamamen parçalayıp yok etmeye gücü yetmeyecek kadar zayıf kudretsiz ve beceriksizmiş...Çünkü insan ölmüyor,yıldırım düşmüş ağaç gibi devrilmiyor,yaşadığı acı dolu anları atlatabiliyor ve kalbi gene çarpmaya,nabzı atmaya devam ediyor.
