“Nen var Zezé?”
“Hiç. Şarkı söylüyordum.”
“Şarkı mı söylüyordun?”
“Evet.”
“Öyleyse ben sağır olmalıyım.”
İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.
• Ben ki çağ dışı bir uyumsuzluk delisi,
Kendi ipimi belki kendim çekerim.
Gölgeme dadanmış bir tuhaf güz kedisi,
Her yere peşimden onu da sürüklerim. •
Şimdi lastiklerinden biri patlarsa Molly’yi bir daha göremeyebilirdi; başından beri kendisiyle ilgili haklı olduğunu ona asla itiraf edemeyebilirdi. Gerçekten de Molly’nin söylediği kadar korkuyordu.
Ve Molly’ye âşık olmuştu.