Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
gece
gece
@senaflumiyy
evrendeki bir toz tanesi.•°
İstanbul
İstanbul, 28 Kasım
144 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
288 syf.
6/10 puan verdi
kitabı bitirdim, iki kitaplık bir seri olduğunu biliyordum fakat keşke ikinci kitabın konusu hakkında da bilgi sahibi olsaymışım yoksa hiç okuma zahmetine girmezdim. tam anlamıyla şoka uğrattı. ona verilen puana yazık, aklım havsalam almıyor cidden. bakın kardeşiyleyi geçtim GÜYA SEVDİĞİ, ÖLDÜĞÜ İÇİN ACI ÇEKTİĞİ ADAMIN KARDEŞİYLE nasıl birlikte olabilir bir insan. (jonah mezarında ters döndü şeref yoksunları) kitabın başında jonah’la theo’nun fotoğrafını görüp “aslında theo tam benim tipim” dediği yeri hatırlayınca daha da iğrençleşiyor olay. spoiler uyarısı falan vermeyeceğim herkes bunu bilerek okumalı. yazık jonah’a diyorum ve bu puanı sadece onun için veriyorum.
328 syf.
1/10 puan verdi
•SPOİLER•
öncelikle kitabı henüz bitirdim duygularım top noktadayken yazıyorum, belirtmek istedim. kitabın goodreads puanını görünce oldukça yüksek bir beklentiyle başladım ve karşılaştığım şey haliyle modumu ekstra düşürdü.
bir kitapta her şeye katlanabilirim -tamam her şeye değil belki- ama ana karakterin güya aşık olduğu adamı, abisiyle aldatmasına asla! her şey olabilirdi, cidden, uzun bir ayrılığın yaşanması için herhangi bir şey ama bu değil. ÜSTELİK ABİSİYLE! percy nefretlik karakter listemde hızlıca yerini aldı ve nedeni sadece aldatması da değil aslında, aldatma sebebi. o kadar saçma ki… charlie’yle günlerce eğlendikten sonra bir gün gelmiş canı charlie’yle birlikte olmak istemiş ve sam’i yanlış anlamaya karar vermiş.
yazarın, yaşanılan olayın kolay affedilebilir bir şey olmadığını, karakterin hatasından dolayı yaşadığı pişmanlığı hissettirmesi kitaptaki tek iyi şeydi. keşke bunu o sonu yazarken de sürdürebilseymiş, bazı hataların affedilmesi için mide de gerek çünkü.
bu hikayeye mutlu son zorlamadan başka bir şey değildi. hayır sonucu değiştireceğinden değil de mutlu sonu baştan savma olacak en son kitapken, telafi edilecek birçok şey varken, son sayfalara sıkıştırmak… yineliyorum; zorlamadan başka bir şey değildi.
472 syf.
8/10 puan verdi
çoğu kişinin aksine ilk kitaba göre daha az sevdim. şöyle ki; küçük detaylar’ın dünyası daha ilgi çekiciydi ve tadında bırakılmıştı -bence- burada aksine gereksiz uzatılmış hissettirdi. yine de seri favorim, kitabı da eğlenerek okudum -özellikle cal’ın olduğu kısımlar- <3
Okur Takip Önerileri
133 syf.
9/10 puan verdi
yıllar önce okumuştum aslında, fakat bu kitap hakkındaki hislerimi tazelemem gerektiğini fark ettim, tekrar elime aldım ve şu an buradayım.
karakterleri ufak çaplı bir tanıyalım öncelikle;
trajedinin denizlerinde boğulmak isteyen bir baş kahraman romeo. attığı tüm adımları hayatı kendisine zorlaştırmak üzere atıyor. juliet’e olan aşkını da bu nedenle seçmiş. evet, seçmiş çünkü öyle olduğu gün gibi aşikar değil mi? hayatında trajedi eksikliği çeken birinin karşısına, düşman ailenin kızına aşık olmaktan daha iyi bir seçenek çıkamazdı herhalde.
katı, kuralcı babaya sahip kızımız juliet’in karışısına da -günümüzde de bir çok örneği olduğu gibi- tutunacak dal olarak romeo çıkmış haliyle o da “aşık olmuş” ve drama böyle başlamış… bu kitaptaki aşk kavramı öyle sanıldığı gibi bir destansılık içermiyor. destansı olan aşk değil, shakespeare’in ta kendisi.
okurken, içindeki ögelerden değil fakat shakespeare’in eşsiz dilinden keyif aldığımı belirtmeliyim. ileride, altını çizmiş olduğum yerleri okumak için açtığımda da aynı duygular içerisinde olacağımı biliyorum.
keyifli okumalar.•
320 syf.
2/10 puan verdi
okuyanların, nesini bu kadar sevdiğini asla anlayamadığım coho kitabı vol.2
(vol.1 it ends with us)
•yazdıklarım spoiler içerir buradan sonrasına dikkat•
öncelikle şunu belirtmeliyim ki; bu yazardan okuduğum son kitap olacak çünkü artık bazı şeylere tahammül edemediğimi fark ettim. mesela;
15 yaşındaki bir ‘çocuğun’ okuması gereken yaşta doğurup annelik yapmasını bir romancein içine sığdıramadım. bu 30’lu yaşlardaki kişileri içeren bir kurgu olsaydı tepkim çok daha farklı olabilirdi fakat burada söz konusu kişiler 21 yaşında iki genç. kaldırmıyorlar gözümde, ben de kaldıramıyorum. ve bu bende yazar tekrara düşmüş hissi uyandırıyor. auburn lily, owen atlas, amca bozuntusu da ryle’dı sanki. okuma süresince sürekli bir benzerlik fark ettim. çok yorucu bir yolculuktu djxkdj
şey, ayrıca zerre etkilememekle birlikte fazlaca ütopik de gelmeye başladı. nedeni çok belli değil mi? 15 yaşındaki bir ‘çocuk’ hamile kaldığında, onu ilk olarak doğurmayı düşünmez, en kısa sürede aldırmaya bakar. ama aldıramaz çünkü CoHo bize nasıl çektirecek :d
herkes, sonsuza kadar unutamayacağı aşkından çocuğu olan bir genç kızın, aşkı yeniden bulma hikayesini okumak istemeyebilir bu arada (şekil ben) keşke gizemi başka yerde verseydi yazar. çünkü orta yaş aşk kitabı okumuyoruz, 21 yaşındaki İKİ GENCİN aşkını okuyoruz ya hani…
ps: üzücü olan, çocuk detayı ve amca bozuntusu olmasaydı -kitabın ortalarına kadar- yılın favorilerine girecek potansiyelde ilerliyordu…
336 syf.
7/10 puan verdi
•spoiler•
bitti, evet bitti ama yine de bir şeyler yarım kaldı sanki. ne hissedeceğimi bilmiyorum büyük bir boşluktayım şu an. bu boşluk hissi atlas’ı daha fazla okumayı hayal etmemle alakalı biraz da. ne kadar okursam okuyayım asla yeterli gelmeyecek sanırım. neyse, gelelim beni çıldırtan kısma; lily’nin ryle’dan neden nefret etmesi gerektiğini hatırlamak için -çünkü sürekli unutuyor çünkü o bir balık- ona yaptığı kötülüklerin listesini tutması, yumuşamaya başladığını hissettiği anlarda o listeyi tekrar tekrar okuması, bana lily’i neden sevmediğimi bir kez daha hatırlattı. aptal kız, sana her türlü şiddeti uyguladı, taciz etti, seni ilişkiye zorladı, bunları hatırlaman için bir liste mi gerek? really?
asla empati kuramadığım bir karakter ve buna karşın pamuklara sarılası mükemmel ötesi varlık atlas… lily’nin de dediği gibi “you have very low standards, atlas.”
dürüst olmam gerekirse, atlas-josh okumaktan daha çok zevk aldım. hatta kitaptaki en güzel şey -atlas’tan sonra- josh’tı. iyi ki vardı, hep olsundu.
neyse ki her şeye rağmen it ends with us’a göre kat kat iyiydi çünkü atlas okudum anlatabiliyor muyum? o mutluysa ben de mutluyum diyerek kapanışı yapıyorum ve en az ilk kitabın sonu kadar havada kalan o son hakkında yorum bile yapmıyorum.
ps: bir de bu kitabı yazmayı düşünmüyormuşsun coho, cidden mi? belki de atlas ve lily’yi 35 yıllık sığ bir çift gibi yazmanın sebebi budur ha? ne dersin? :d
448 syf.
10/10 puan verdi
5/5 ⭐️
10/10 ⭐️
“çocukken dünyayı siyah beyaz görürdüm. avcılar düşmandı. cadılar arkadaştı. biz iyiydik, onlar kötüydü. arası diye bir şey yoktu. sonra annem beni öldürmeye çalıştı ve aniden o kesin, berrak dünya milyonlarca parçaya ayrıldı.”
kitabı sadece sevdim dersem hissettiklerimin yanında oldukça yetesiz kalır. evet, bu bir aşk ilanıdır. uzun zamandır okuduğum, beni dünyasına hapseden en iyi fantastik kurguydu. ayrıca lou ve reid… çok güzelsiniz insafsızlar.
336 syf.
10/10 puan verdi
aylardır kitaplığımda olduğu halde okumakta bu kadar geciktiğim için kendime kızmakla başlıyorum incelemeye… hikayenin içinde klişeler olsa da başlangıcı oldukça özgündü. vi keeland, kalemine aşık olduğum yine yapmış yapacağını. ikili olarak da severim ama vi bir tık daha ağır basıyor -çünkü charlotte’ın eğlenceli tarafını vi’den aldığına eminim- karakterler öylesine güzeldi ki, bir kitapta en sevdiğim şeylerden biri de tüm karakterlerinin sevilesi olmasıdır. (allison dışında tabii ki) özellikle biri var… charlotte, keşke arkadaşım olsan valla bak çok eğlenirdik seninle…
376 syf.
10/10 puan verdi
yılın ilk favorisiyle geldiiimmm. müthiş güzel bir romantik komediydi. genelde romcomlar kendi içlerinde birbirlerine benzer, bu kitap direkt kendine benziyordu. aşırı mutluluk doldum okurken, tarif edemiyorum şu an. adam ve olive’i de çok sevdim. bir kitapta iki karakteri eşit sevmem imkansız gibi bir şeydir, fakat ikisi de o kadar tatlılardı ki, aşık oldum diyebilirim… yazarın dilini de çok sevdim. kitapla ilgili söyleyebileceğim tek kötü şey bitmesiydi sanırım. hiç bitmesin istedim… diğer kitaplarını da büyük bir hevesle takipteyim bundan sonra. şey, son olarak… filme uyarlanması için nereye başvurmamız gerek?
304 syf.
7/10 puan verdi
açıkçası kitaba başlarken beklentim düşüktü, orada bir ters köşe olduğumu söylemeliyim. duygularım biraz karışık… hikayeyi sevdim, kitap akıcıydı bir çırpıda okudum. (ve ahh, colton’a aşık oldum) fakat beni rahasız eden şey neredeyse her sayfada trent adının geçmesiydi. tamam, anlıyorum quinn’in yaşadığı şeyler kolay atlatılabilir şeyler değildi ancak yazar bunu -neredeyse her sayfada- trent’in adını gözümüze sokmadan da bize geçirebilirdi. ilk 100 sayfada çok iyi anladım, 150’de sabret birazdan azalacak, derken son sayfalara kadar devam etti bu süreç. bir kere battı mı da maalesef çetelesini tutmuş bulundum… ben daha çok colton’ı okumak isterdim mesela… hayatını, çektiği acıları bir de onun bakış açısından dinlemek isterdim. yaşadığı şeyin ağırlığı quinn’inki ile kıyaslanmayacak derecede büyüktü çünkü…
368 syf.
10/10 puan verdi
•spoiler içerir!
çirkin aşk’la aramızda çok farklı bir bağ var. az önce 4. okumamı bitirip bu satırları yazıyor olduğum düşünülürse, ne kadar çok sevdiğimi anlamışsınızdır. kusursuz bir kitap değildi, sevmediğim birkaç noktası vardı fakat yazarın dilinden sanırım, karakterlerin kusurlarına rağmen sevip bağlanmayı başarabildim. kitapta sevmediğim ilk şey, miles’ın tate’i uzun süre kullanmaya devam etmesi oldu. daha doğrusu düşünce tarzını sevmedim. “tate bana kör kütük aşık offf ona ümit vermek istemiyorum, çok derin bakıyor lanet olsun beni sevmemelisin tate” halleri fazla egolu geldi. hayır belki de sadece yakışıklılığından etkilendiği için öyle bakıyordur sana, bu ne özgüven jdfkfkc bir başka sevmediğim kısım da -ki bu miles’ın düşünce tarzını gayet destekliyor- kesinlikle tate’in gurursuzluğuydu. ne yaparsa yapsın miles’a karşı dik duruş sergileyememesi beni ciddi anlamda sinirlendirdi. ‘miles’ın tek bir lafına kul köle olurum’ hallerine rağmen karakteri nasıl sevebildiğimi ben bile çözemedim. o da colleen hoover effectti sanırım. sonunda hemen affetmesini de istemezdim, orada bari biraz burnunu sürttürseydin be kızım… peki tate bizi şaşırttı mı? tabii ki şaşırtmadı, miles’ı kapısında gördüğü an affetti, ikna edilmesi için bir şey duymasına gerek yoktu… son olarak, kitabın finalini sevdim diyebilirim, tatmin ediciydi en azından. son 15 sayfa yerine daha uzun okumak isterdim tabii… neyse, her şeye rağmen çifti de sevdim, hikayeleri beni içine çekti, bu kadar eleştiriden sonra kulağa inandırıcı gelmiyor ama öyle, etkileyici bir kitaptı.
464 syf.
9/10 puan verdi
uzun zamandır bir kitabı bu denli soluksuz okumamıştım. başladım ve nasıl bittiğini anlamadım. ruby’nin yaptığı bayat esprilere ve aaron’nın ruby’ninkileri aratmayacak şakalarına attığım kahkahalar eşliğinde geçen dakikalar… 400 küsür sayfalık bir kitabın hiç daha uzun olmasını da istememiştim mesela… en kısa sürede lukov’dan sevgiler’i de okuyacağım.
320 syf.
8/10 puan verdi
yazarın diliyle ilk defa karşılaşıyorum ve bugünden sonra da kopamayacağım sanırım. son zamanlarda mizahi açıdan beni bu kadar etkileyen bir kitap okumamıştım. güldürüp aynı zamanda zekasına da hayran bırakan bir karakterdi defne, tek başına yüzlerce sayfa konuşsaydı da sıkılmadan okurdurdum. size ne kadar sevdiğimi anlatmak için sadece şu kadarını söyleyeyim; tüm post-it stoğumu bu kitapta tüketmiş bulunmaktayım. tereddütsüz önerebileceğim bir reading slump kurtacısı oldu.
344 syf.
8/10 puan verdi
kübra nur’un kalemini seven biri olarak bu kitabını da oldukça beğendim. baştan sona keyifli bir sırıtışla okudum. hatta bir yerden sonra yanaklarımdaki kaslardan uyarı sinyallerinin geldiğini hissettim. çok ilginç bir konusu olmamasına rağmen yazar, her sayfada merak uyandırmayı başarıyor. ve ortaya çıkardığı karakterleri sevmeme olasılığınız imkansıza yakın. keyifli okumalar…
400 syf.
·
Puan vermedi
aldığım günü hatırlıyorum; içim içime sığmıyordu, ilk defa bu kadar kalın bir kitap okuyacaktım çünkü. mutluluğun tarifi, içinde çikolata olan her şey bence.
350 syf.
·
Puan vermedi
birkaç cümleyle özetlemek gerekirse, romantik komedi film tadında bir kitap olmuş. bu türü severim çünkü fazla kafa yormanız gerekmez okursunuz ve biter. bu açıdan yazar da yardımcı olmuş tabii dili akıcı, gereksiz betimlemelerle sıkmamış, mizahını da sevdim. okurken film izliyormuşsunuz gibi gülebiliyorsunuz, evet bu bir başarıdır. :) çerezlik ve eğlenceli bir şeyler arıyorsanız tavsiye ederim.
-wattpad kitaplarına karşı olan önyargımın kırılma sesidir bu. :)
432 syf.
·
Puan vermedi
kitabı bitirdim fakat sadece bitirmek için... beğendiğimi söyleyemem. hani okuduktan bir süre sonra unuttuğunuz kitaplar vardır ya, sanki hiç okumamışçasına hafızanız siler onu ancak tekrar okursanız hatırlarsınız, heh işte benim için tam da öyle bir kitap oldu. sanırım ben bu tarza alışamayacağım...
348 syf.
8/10 puan verdi
matthew... uzun zamandır historical bir romanda erkek karakteri bu kadar sevmemiştim. kitabı bir gecede bitirmeme bu sevgim de neden olmuş olabilir. kitapta beni rahatsız eden tek şey lillian’dı. yazar, lillian’dan nefret etmemiz için elinden gelen her şeyi yapmış sanki. ve bunu başarmış da. o nasıl bir karakterdi öyle? hiç huyum olmamasına rağmen tırnaklarımı kemirme isteği uyandırdı bende. tıpkı “bana bir hayvan doktoru mu getirdiniz?” diye sorduğunda ‘evet lillian, sana bir hayvan doktoru getirdiler. çünkü sen baş belası bir kurbağasın.’ deme isteği uyandırdığı gibi...
