İki nesne aklın öfke ve huzursuzluğuna sebeptir. Birisi konuşmak gerektiğinde sessiz kalıp susmak diğeri susulacak zamanda konuşmak. Zira ikisinden de pişmanlık duyulur ki bu, aklın öfkesine sebeptir.
İş hayatından daha büyük mektep, tecrübeden daha büyük ders, ihtiyaçtan daha büyük mürebbi, tecessüsten daha büyük öğretmen, muvaffakiyetten daha büyük diploma olur mu?