"Bacaklarını aç benim için."
Julia lavabonun üzerinde oturuyordu. Ellerini ha- reketsizce karnının üzerinde tutarak bacaklarını iyi- ce açtı. Clay, onun eteğini beline kadar sıvadı ve iç çamaşırının dışı boyunca burnunu gezdirerek onun kokusunu içine çekti; duyularını tamamen Julia'nın kontrol etmesine izin verdi. Julia derin bir
Sayfa 121
derin tefekkür, şiddetli sarsıntı ve öze dönüş için bismillah
Allah'ım çoktandır kendimi toparlayamıyor hüzün hali beni boğuyor hiçbir şey yapmak istemiyordum. dün risale okuyorken fetih sûresiyle tedebbür içreydim. birden içim boşaldı ve ağlamaya başladım. çoktandır Allah'a karşı içimde bulamadığım samimiyetin tedebbür halinde gelmesi tevafukkun ötesindeydi. özüme dönmem gerekti ama benim bir özüm
Duman/Senden Daha Güzel.
Kimseyi görmedim ben, senden daha güzel.
Kimseyi tanımadım ben, senden daha özel.
Kendimi sana sakladım, senden daha güzel.
"(Ey Kâbe!)Sen ne güzelsin ve kokun da ne güzel! Sen ne yücesin ve saygınlığın da ne yüce! Ancak, Allah'a yemin olsun ki müminin Allah katındaki saygınlığı senden daha büyüktür."
Artık çok geç biliyorum ama ben hala sana yazıyorum sevgilim.Senden sonra kimseye sevgilim demedim,diyemedim.Bana zarar verdiğini düşündüm çoğu zaman.Sevginin zarar vermeleri olmazmış ama bilmiyordum.Şimdi kendime odaklanmayı deniyorum sana söz verdiğim gibi.Sakince ve etrafımda kimse kalmamışken kafamı dinliyorum.Seninleyken başladığım tiyatro bana çok şey kattı.Bazen replikleri sana bakarak söylüyormuşum gibi hissediyorum.Öyle daha duygulu oluyor,daha gerçekçi.Senden sonra kimseyle evlilik hayali kurmadım.Kimseye; "düşünsene bir evimiz var küçük tatlı bir ev bir de çocuğumuz var ufak da bir kedi.Senin sevmediğin, sonradan benimle birlikte sevmeye başladığın bir kedi.Çok güzel olmaz mıydı?"diyemedim.Biliyorum bana yakıştırmadığın çok şey yaptım ve şu an benden tiksiniyorsun farkındayım. Bana inanmıyorsun,istemiyorsun.Olacağı varsa bir gün yine karşılaşırız belki.Aradan yıllar geçmiş olur,kim ölür kim kalır bilmem ama eğer ikimiz de hala hayattaysak ve unutamadığımız şeyler varsa o zaman sımsıkı sarılırız birbirimize.O zaman bana inanırsın belki çünkü sana elle tutulur bir neden verebilirim.O zaman belki bir işim olur güzel bir kariyerim bak derim; sen bana çok şey kattın,senden sonra kafam yerine geldi hayatımdaki herkesi çıkarttım, derin bir nefes aldım ve derslerime odaklandım inanmayacaksın ama artık iyi bir insanım derim.Umarım o zaman da beni seviyor olursun çünkü ben seni çok seviyorum.Bugün yarın ve günlerim gülüşünden doğduğu sürece..
39’luk Esmerim
(Müzik sesleri yine tüm apartmana yayılmış.)
-Geldim bekle!
-Benim ben!
(Kapı açılır.)
-Biliyoruz herhalde “benim ben” diyor ya, geç hadi hocam bey.
-Bütün gün bu anı bekliyorum.
-Hm. Hangi anı?
-Evime geldiğim anı yavrum?
-Bak sen. Gelişme kaydedilmiş Tolga Bey? Evimler falan filan.
-Ee bebeğim öyle davran, evinde hisset kendini, yoksa uyurken
Büyük özlem üzerine
Ey ruhum, sana “bir zamanlar” ve “eskiden” dercesine “bugün” demeyi öğrettim ve bir de dansını tüm Burada, Şurada ve Oradakilerin üzerine etmeyi.
Ey ruhum, seni tüm köşelerden kurtardım, tozu, örümcekleri, bulanık ışıkları üstünden aldım.
Ey ruhum, seni küçük utançtan ve köşede kalmış erdemden temizledim ve güneşin gözleri önünde çıplak durmaya
Hayatımda birçok sevinçli günlerim olmuştur. Fakat hepsinden güzel, hepsinden sevinçli olabileceğini umduğum bir tek gün daha olabilir. O gün seninle ve hiç ayrılmamacasına yaşayacağıma inanacağım gündür. Sen böyle bir günün gelebileceğini pek tahmin etmezsin. Doğrusu ben de edemiyorum. Ama hayattan da başka hiç bir beklediğim yok. Bugün için sana da bana da bu kadar imkansız görülen bir saadet günün birinde gerçek olabilirse, bütün ömrüm içindeki kayıplarımdan hiçbirine üzülmeyeceğim. Yalnız o sevinç bana kâfi derecede yaşamış olmak için yetecek. O büyük, o yegane saadet için Allah'a mı, talihe mi, yahut herhangi başka bir şeye mi, neye inanmak lazımsa inanmak istiyorum. Seni ne kadar çok seviyormuşum. Ne kadar sana bağlı imişim, her şeyim ne kadar senden ibaretmiş meğer.
Bırak gitsin'
Senin gibi güzel sevenimi bulacak?
Senin gibi değer verenimi bulacak?
Çabalayanımı bulacak?
Emek verenimi bulacak?
O yüzden bırak gitsin'
Daha çok sevileceğini düşünerek.
Senden uzaklaşmak için attığı her adımda,pişmanlığı ve acıyı iliklerine
kadar hissedecek'
Narkissos’un kendi güzelliğini her gün bir gölün sularında seyretmeye giden bu yakışıklı delikanlının efsanesini biliyordu Simyacı. Bu delikanlı kendi görüntüsüne öylesine vurgunmuş ki, günün birinde göle düşüp boğulmuş. Onun göle düşüp boğulduğu yerde de bir çiçek açmış, bu çiçeğe nergis adı verilmiş.
Ama kendi yazdığı öyküyü böyle bitirmiyordu Oscar Wilde.
Tatlı su gölünün kıyısına gelen orman tanrıçaları Oreas’ların onu bir acı gözyaşı kavanozuna dönüşmüş olarak bulduklarını yazıyordu Oscar Wilde.
– Neden ağlıyorsun? diye sormuş Oreas’lar.
– Narkissos için ağlıyorum, diye yanıtlamış göl.
– Ne var bunda şaşılacak, demiş bunun üzerine orman tanrıçaları. Bizler ormanlarda boşu boşuna onun peşinde dolaşır dururduk, ama onun güzelliğini yalnızca sen görebilirdin yakından.
– Narkissos yakışıklı bir genç miydi? diye sormuş göl.
– Bunu senden daha iyi kim bilebilir ki? diye karşılık verdi iyice şaşıran Oreas’lar. Her gün senin kıyılarına gelp sularına bakıyordu!
Göl bir süre sessiz kalmış. Sonra şöyle konuşmuş:
– Narkissos için ağlıyorum, ama onun yakışıklı olduğunu hiç fark etmemiştim ben. Narkissos için ağlıyorum, çünkü sularıma eğildiği zaman, gözlerinin derinliklerinde kendi güzelliğimin yansımasını görebiliyordum.
-İşte çok güzel bir hikaye, dedi simyacı.
Sayfa 15Kitabı okuyor
