Payıma düșen her șeyi kabullenerek
yürüyeceğim
Ellerimle onaracağım yıkılan her şeyi. Gelişim suskun
olmuștu. Bir köşede beklemesini iyi öğrendim. He
şeyi zamanında yapmayı, dağıan bir kalbi toplamayı
uzun cümleler kurmay... Ne efsunlu bir ürpertiymis
senden bana ulaşan. Ne tanımsız iksirlermiş kalbime
sürdūğün. Senden gelen her nağme titretiyor gönül
telimi. Bir sitare. Evet, yolumu gösterecek bu olmal,
Say ki depremde kaldım, bir ışık kurtaracak enkazdan beni.
Sayfa 58 - Az yayınları
Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim Emeğin aşktan büyük bir hazine olduğunu senden
Zaman, kâküllerinden doğar topuklarından batardı
Al yeşil soluğum, yarasına döndüğüm, sözümün sahibi
Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim.
Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim.
Bir beddua meselesi...
Nihayet senden gerçekten nefret ediyorum. Herkese göğsümü gere gere seni savunduğum, boşu boşuna enerji harcadığım o günlerim anlarım için çok kızıyorum kendime. Seni kendimden önce düşündügüm, inandığım, anlamaya çalıştığım ve kendimden de çok sevdiğim için affedemiyorum kendimi.
Seni tamamlamayı, seninle yeniden bir hayat yaratmayı dilediğim için pişman olmayı da öğrendim sayende. Hayal ve yalan arasinda bir balonun içinde yaşanmış onca mutlu olduğumu sandığın yıllarıma yanıyorum şimdi.
Zannetmek. Zannetmek bir insanın en büyük düşmanıymış, biliyorum. Senin beni sevdiğini, bensiz bir hayat düşünemeyeceğini, seninle mutlu olduğumu, en az benim kadar beni sevdiğini zannetmek hali ile hayatımdan çalmışım. Artık hiçbir şey zannetmiyorum. Siyah ve beyazlarım var. Acaba da yok, griler de. "Keşke seni hiç tanımasaydım, da dedirttin bana. Ne kadar yanılmışım. Ne kadar kanmak istemişim sana. Ne kadar yalan izlemekten, yalan dinlemekten, yalan söylemekten zevk alan biriymişim bir zamanlar. Sen yalan da değilsin, yalancı da üstelik. Sustuklarımı yazmaktan da bıktım. Avazım çıktığı kadar haykırıyorum: "Beni inandırdığın, tüm gerçek dışı yaşattığın hisler, kıymetsizleştirmelerin yüzünden, senden nefret ediyorum!" Nefret etmeyi beceremediğim hayatımın içinde, ilk kez birinden gerçekten nefret ediyorum. Nefret duygumun bir an önce yok olmasını diliyorum. Sana nefretim bile fazla ve gereksiz bir his. Yokmuş, hiç yaşanmamış, hiç sevilmemiş, bilinmeyen, yolun karşısından geçip giden bir kadınmışsın gibi zihnimde 'hiç olmanı diliyorum.
Dokuz Yayıncılık
Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim.
Gücün kendisinin ölüm olduğunu da senden böylece öğrendim. Çünkü seni seyrettim. Ah! Keşke dünyayı da senin gibi seyredip, senin ona baktığın gibi bakabilseydim! Oysa ben ona bir güç malzemesi olarak bakıp onda kendi karanlığımı gördüm.
Sayfa 217 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
