Yeterince seven insan, aşık olduğu kişiyi öldürmez. Aşık fedakâr olmak zorundadır. Her aşık da öyle der zaten. Senin için ölürüm der, dünyayı kırmızı bir halı gibi ayaklarına sererim der, senin için yapmayacağım şey yoktur der. Der de der işte. Ama aşık olduğumuz insanı öldürdüğümüzde onun için değil, kendi öfkemizi yatıştırmak için elimi kana bularız. Kendi duygularımızı tatmin etmek için. Bunun adı bencilliktir. Korkunç bir bencillik.