Sevi Şiiri
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili
Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Ağladım bugün,
Kaç defa dinledim bilmiyorum aynı şarkıyı,
O kadar yorulmuşum ki;
O zaman anladım Seni düşünmek iyi geldi,
Önce dağıttı kızını, Sonra topladı,
Gözyaşlarımın dalgaları çekilince,
Kızım, ağlama dedin...
Ben daha çok ağladım,
Sen bana hiç ağlama demedin ki,
Ben Sesini duymadığım o hayalini bile sevdim oysa...
#babam🥀🫶🏻
Her zaman onlar tarafından ihanete uğradığım ve bir köşeye atıldığımdan nefretle doldum. Onlara güveniyorum ve bütün kalbimle onlara saygı duyuyorum; ancak onlar nedense bana karşı çok ihtiyatlılar. Çekingen, alaycı bir kahkahayla beni idare etmeye çalışıyorlar, sanki kirli bir şeye dokunuyorlarmış gibi. "Acaba bu insanlar düşündükleri kadar zarifler mi?" diye merak ediyorum. Her seferinde, bana bir şekilde ihanet ediyorlar. Bir kere bile bana içlerini döküp danışmadılar. Bir kere bile bana karşı seslerini yükseltmediler veya vurmadılar. Benden neden bu kadar çok nefret ediyorlar? Ben onları hep çok sevdim. Çok, çok, çok sevdim. Ne zaman isterlerse onlar için hayatımı veririm; ancak bu insanların benden kaçıp gölgelerde gizlice "Ne sinir bozucu bir velet," gibi cümlelerle beni eleştirmelerinden ve sanki kendileri çok iyiymiş gibi iç çekip kibirlenmelerinden nefret ediyorum. Her şeyin farkındayım. Önyargılı davranmıyorum. Yalnızca neler olduğunun farkındayım. Biraz olsun anladın mı beni? Senin bile yetişkinlerin arasına katılıp bana öğüt vermen içler acısı. "Yalnızlığı öğrenmek istersen âşık olmalısın," diyen filozof haklıymış. Ah, ben aşka açım! Basit aşk sözcükleri istiyorum yalnızca. Bir kez olsun, "Seni seviyorum!" diye haykırabilecek kimse yok mu?
Gün mü güneşe aşıktı.
Yıldızlar mı geceye.
Kuruyan her gözyaşım şâhittir ki
Ben yaşamaktan çok sevdim seni.
~Keşke öldürseydinde bana bunu yaşatmasaydın~
Anladım ki senin gözünde benim zerre kadar değerim yokmuş. İyimiyim, kötümüyüm, ölümüyüm, dirimiyim benden hiçbir haberin yok. Bir kere olsun sormadın herkese vaktin olduda bir bana vaktin olmadı. Herkesi kalbine sığdırdında bir beni sığdıramadın. Herkes için o kadar yolu giderken bana bir adım bile gelmedin. Var olmama rağmen hep yokmuşum gibi davrandın. Ben seni canımdan çok severken sen hep başkalarına gittin. Ben seni çok ama çok sevdim ama sevgime değmedin. keşke öldürseydinde bana bunları yaşatmasaydın. Yüreğimde öyle bir yara açtınki hiçbir zaman kapanmayacak yıllarda geçse hep izi kalacak... canımı bu kadar yakmak seni mutlumu ediyor?
Merhaba sevgili kitap dostlarım bugün sizlere sevgili yazarımız 
Berna Nalbantlar kaleminden İki Köy Bir Şehir kitabı ile geldim. Bana çok dokunan, üzen hatta ağlatan bir okuma oldu. Aziz dedim vah çocuğum sen neler çektin, neler yaşadın içime dert oldun. Sanki hiç derdim yokmuş gibi birde sen eklendim yüreğime evet Aziz benden çok çok büyük olabilir ama
🎧 Ben seni çok sevdim, ben seni çok sevdim
Belki zordur anlaması sessizliğimden
Ben seni çok sevdim, en seni çok sevdim
Sen oku kelimeleri gözlerimden
Ben seni çok sevdim, ben seni çok sevdim…
Seni Sevdim
Sevdim,çok sevdim. Hissettim, hissettim acısını damarlarımdan akan kana kadar. Çok değer verdim,kimseyi göremeyecek kadar. Unutamadım,onunla gittiğimiz her yerde boşluğunu hissedecek kadar; meyersem gittiğimiz yeri değil,onu seviyormuşum. Her güzel şeyin bir sonu vardır,bizim de sonumuz geldi sevgilim. Kendine iyi bak kıymetlim ve olur da aklına kimse beni sevmedi düşüncesi gelirse, beni sakın unutma çünkü seni en zarif duygularımla sevdim:))
~NidaNur(ben)
*Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...*
·
Not rated
youtu.be/rzVhLQTukAs?si=...
"Beni iki kadın çok sevdi:Biri yalnız ben olduğum için ,öteki mevkim için."(Mustafa Kemal)
Ah Fikriyem...
Göz yaşlarım aktı kitabın 273. sayfasına bu nasıl ölümüne bir sevda Fikriyem...
Seni o kadar çok sevdim ki seni ve aşkını...
Cumhuriyetin kuruluş sancıları içerisinde gizli bir sevdayı anlatmış bu tarihsel roman, aslında kitap tarih ağırlıklı olmakla birlikte bir taraftan da bu saf sevgiyi bize ince ince hissettirdi.
Latife Hanım Atatürk'ü,Fikriye Hanım ise Mustafa Kemal'i sevmişti.
Gazi ve Fikriye
İnsan gençken başka bir şeyin mümkün olduğuna, aşkla özgürlüğün, sevdiği insanla var olabileceği bir sığınağın, sıcaklığın, huzurun geleceğine inanıyor-var olamayan bir şeye yani; mutsuz bir aşık ise -memnuniyet dolu bir mutsuzluk içinde oluyor çünkü diyorsun ki ben mutlu olamadım ama seninle mutlu olamadım- yani bu mutluluğu başkalarının bulmuş olabileceğine, yani bir gün gerçekten bulunabileceğine inanıyor. Anlamalısın, dünyada böylesine bir neşe varken ve bütün özlemlerin bir amacı varken mutsuzluk bile umutsuzluk değildir. Çaresizlik değildir. Ama aşık ve mutluysan, bu eninde sonunda boşluğa bırakıyor yerini. Ve hiçbir amaç kalmıyor geriye; sadece yalnızlık. Neden başka bir şey var olsun ki o zaman, neden biz bireylerin bir anlamı olsun? Seni çok sevdim ben, Leo ama sonunda sen de gittin. Sanırım seni artık öldürebilirim.
Sayfa 158Kitabı okudu
