Mahşerimsin
Sustukça sen oldum, sen oldukça kendime kaldım,seni buldum.
Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende..
Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın.
Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke..
Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?
Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun
.. Sustukça sen oldum, sen oldukça kendime kaldım,seni buldum.
Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende..
Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın.
Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke..
Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?
Yığılıp kaldığım her yerde
Sevileni beklerken büyümüşüm meğer. Hayatım hep beni tamamlayacak diğer yanımı aramakla geçmiş. Eksik hissettiğim her an meğer acımı dindirecek, beni tamamlayacak birinin yokluğunu hissetmişim. Ben tam da şimdi fark ediyorum bunu. Sensizlik seni tanımazken de acı veriyormuş meğersem.
Lakin sensizliğin verdiği acı doruk noktasına seni kaybetmekle başlıyor sevgilim. Seni tanıdım. Seni sevdim. Sana değer verdim. Hayatım yaptım. Aşık oldum. Ve sen bana ilklerimi hediye ettin. Bir yenisini daha ekledin şimdi ilklerime. *İlk ayrılığım.* Hiç bu kadar acı çekmemiştim. Seni sensizken seven yüreğim şimdi yine sensiz ve üşüyor. Ellerinde deli divane olan kalbim şimdi karların üstünde donuyor.
İçimi ısıtan anılarımız ellerime ulaşmıyor. İçim senin ateşinle kavruluyor ama bak ellerim üşüyor. Hala ellerinin ellerimde bıraktığı o hissi hatırlıyorken gelsen ve tutsan ellerimden. Sen artık yanmıyorsan bile benim için, benim ateşim ikimizi de yakmaya yeter. Yeter ki gel.
Seni tanımadan önce sensiz yaşayabiliyordum evet ama artık bu mümkün değil. Hayatıma girip her köşesini sana bağımlı hale getirdikten sonra sensiz alınan nefes bile yaşamama yetmiyor. Belki sen bensiz yaşayabilir hatta başka aşklara yelken açabilirsin lakin ben hep senin bana dönmeni bekleyeceğim. Bir gün aynı yollardan tekrar yürürüz diye bu şehrin her sokağından geçeceğim. Bizim için yeni bir şans olması için.
"Sana son nefesini adayan adam"
Ne zaman uzansam uzaklıktın
Seni kuşandıkça sen oldum
Böylece sen oldukça varlığıma ilişkin her şeyi unuttum
Ama her şeyden çok en çok seni sevdim… Herkesin ölümü kendi kıyametidir.
Ben gözlerimde yokluğunu taşırken bir gün beklenmedik düşeceğim belki bağışla..
Bilirim bir gün gelir bütün yıldızlar düşer,
kavuşma günü gelsin diye mahşeri bekler ölüler..
Sen benim mahşerimsin… Kırık ezgileri bir aşk senfonisi sandım
Değilmiş
Bildim
Yanılmadım
Yenildim
Bütün hayaller darmadağındır şimdi sustum… Kimse sen değil
Sen herkes oldun, biraz…
Ben değil…
Yalnızca öptüm…
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
Bir Bardak Çay (Kendimden)
Bir bardak çay,
Yanında sigara...
Birde gece
Resim yoksa da hayalin var..
Benden mutlusu yok..
Çünkü seninleyim.
Tüm mesafelere inat,
Hüzün çökmüş çöksün dert değil.