öl desen ölürdüm,
yan desen yanardım,
sev dedin sevdim,
anlamadın…
kopup gitmek miydi muradın
zifiri karanlığım?
hani hüznünde yıkardın yüzünü
her şafak söktüğünde
sabah ezanlarının?
o ezanlarda hâlâ senin duaların…
ah can,
ah canım,
sevdalım,
bu şehr-i istanbul gibi karışığım,
ne vazgeçebildiğim,
ne yaşadığım…
mümkünü yok ki
unutmamın…
İstanbu’u sevmek gibi sevdim seni ben
İstanbul’a hasret gibi sensiz yaşadım
Ben Seni Sevdim...
Ben senin en çok bana yansımanı sevdim bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni, mertliğini, yalansızlığını, duruluğunu sevdim...
Neyini sevdim sahi?
"
Sahi senin neyini sevdim ben?
Yüreğimdeki ateşi yakan hayalini mi?
Yoksa gönlüme koyduğum benliğini mi?
Sende, görmediğim seni sevdim belki de.
Ruhunda ki o güzelliği,
Uzak diyarlarda oluşunu.
"
Ne kadarı doğru bilmiyorum ama güzel bir hikaye
80li yılların ortaları...
İzmir'de Güneş Gazetesinde çalışıyorum...
Bir hafta sonu O'nunla birlikte Denizli'de maça gidiyoruz...
Uçağın olmadığı yıllar...
Mecburen karayolu...
Otoban da yok...
4 x 4 de...
4 saat gidiş, 4 saat dönüş...
O arkada, ben önde şöförün yanında...
Yol boyu futbol, gırgır, şamata...
Birara
14 Bahar
"Saçlarıma vurdu,
Ayrılık ayları:
Bir seni çok sevdim;
Bir de baharları...
Bilirsin sen beni:
Ne çok sevdim seni!
Ah seni bekleyeli,
Belki 14 bahar geçti."
Melih Görgün - 14 Bahar