Yapayalnız kalırım zaman zaman, yanılırım, düşerim.
Bilsem ki sen varsın, sen kaldırırsın düştüğümde ve sen doğrultursun yanıldığımda. Sen çıkarırsın aydınlıklarla.
Sen kavuşturursun en ümitsiz kaldığımda en ümitli yarınlara, gecenin içinden güneşi çıkardığın gibi.
Ve çıktığımda da bilirim, ayaklarımla çıksam da yürüten sensin.Birisi tutsa elimden, tutturan sen.
Yüzünde güller açarak gülse birisi bana, sevdiren sensin, açtıran sen
"Unutup gitmek mi? Ah, Estella, benim varlığımın,
öz benliğimin parçasısın sen. Yontulmamış bir köy çocuğu olarak buraya geldiğim ilk günden beri, yüreğimi yaraladığın o ilk günden beri okuduğum her satır yazıda, görüp baktığım her manzarada sen varsın; ırmakta, karanlıkta, rüzgârda, korularda, denizde, sokaklarda. Okuyup duyduğum, kafamda canlandırdığım tüm tatlı düşlerin, güzelliklerin canlı simgesi sensin. Estella, istesen de istemesen de son nefesime dek kişiliğimin bir parçası olarak kalacaksın...
Sayfa 493 - Can Yayınları
Seninle bir yola çıkmışız,
Fonda Neşet baba çığırıyor:
“Evvelim sen oldun, ahirim sensin.”
Bir kasabadan geçiyoruz,
Vakitlerden hazan,
Mevsimlerden aşk,
Gökyüzü güneşi uğurluyor,
Ağaçlar rüzgâra yön veriyor,
Sen, bana bakıyorsun,
Ben Tanrı’ya şükrediyorum.
GÜLÜŞ SENFONİSİ
Kalbim sus artık sus,
Düşmanım gibi yakamdasın,
Ama niyeyse dost...
Kalbim canıma okudun,
Yeter ki sus...
Bana düşman mısın yoksa en aziz dost mu?
Bir şeye inat ettim mi durmuyorsun adam akıllı.
İnsan, bildiğine, inandığına ve sevdiğine sitem eder
"Beni özene bezene yaratan kim? Sen!
Bir dostun başka bir dosta seslenişi gibidir onun rubaileri.
"Ne yapacağımı da yazmışsın önceden..."
"Demek günah eşleten sensin bana:
Öyleyse, nedir o cennet cehennem?"
Sayfa 74Kitabı okudu
RABBİMİZ!
Sana devamlı ve büyüklüğüne lâyık bir hamdle hamd olsun.
Günümüzü ömrümüzü hayırlı bereketli kıl.
Yerde ve gökte Sana itâat edenlere merhamet eyle.
Ey kerîm olan!
Lütuf ve keremin hürmetine bütün günahlarımızı,
hata ve kusurlarımızı affeyle.
Yaptığımız zulüm ve haksızlıklar sebebiyle olan kul borçlarından bizi kurtar.
Kereminle
Geceler yalınayak, geceler inzivada
İnsanlığın salâsı okunuyor, elveda!
Gündüzün siyahından ufka karanlık çöktü Hicabından günahın kardelen boyun büktü
Günebakan çiçeği dönüp bakar mı bize?
Feryad u figan etsek nefis gelir mi dize?
Ömür yitik sermaye kelebeğin misâli
Tarumar gülistanım, talan ettim visâli
Yâ İlâhi affeyle, gayrı dilim
Sana hedef göstermişler; şu şöyle şâir, bu böyle yazar falan.. Hiçbiri putun değil senin.. Eleştir, isyân et o şâirin poetikasına.. Saygını korumak şartıyla tabi.. Unutma, en iyi şâir sensin.. Ama en kötüsü de sen.. Sürece bak ve odaklan, sonuç gelir bi' şekilde.. Şiir, her edebî türden üstün değildir.. Lâkin, şiir, müstesnâ bir sanattır da.. Sözün özü: Benim dediğimi yapma ama sadece dinle, ve kendin ol...
Fecri yaran afitabınla hangi gül kokar sen
Hiçbir gece bu kadar aydınlık olmadı
Dolunay Senin(s.a.v) nurundan mat
Sensin(s.a.v.) kalbime gelen sessiz akıbetten bir fenâ
Şimdi vakit seyri cemâl...
Olanı ve olmayanı nasıl yorumladığın yatıyor. Bir işi başaramadığında bunu bir hezeyan olarak yorumlayan ve özgüvenini kaybeden
de sensin, aynı olayı bir motivasyon kaynağı olarak görüp bir kez daha başarmayı deneyecek olan da sen olabilirsin. Hatta belki
başarmak için mücadele etmek yerine, bu süreçte öğrendiklerini cebine koyarak bambaşka bir yol inşa etmeyi seçecek olan kişi de olabilirsin.
"Cihan Harbinden beri ardı arası gelmeyen bir cenk için, ağzından bir şikayet sözü çıkmadan, nesi varsa hepsini veren Anadolu kadınları! Erkekleri kan ve ateş yerlerinde savaşırken, uzak denizlerin kıyılarından orta yaylalara doğru, günlerce haftalarca, çıplak ayakları, giyimsiz sırtlarıyla kurşunları, top mermilerini taşıyan Anadolu kadınları! Batıda, doğuda, kıblede, bütün cephelerin arkasında memleketi işleten, tarlaları yeşerten, sayısız yetim çocukları yetiştiren, büyüten sensin, ey Anadolu kadını! Sırası gelince cephaneyi, yaralıyı taşımak sana yetmedi; silaha sen sarıldın, düşman önünde sen de nevbet bekledin, ateşlere sen de girdin, sen de gaza ettin! 'Erkek arslan arslan olur da, dişi arslan arslan olmaz mı?' diyen sensin! Erkeğinle beraber zafere erdirdiğin gazan mübarek olsun…”
Sayfa 101
"Aman, Harry, çok belli değil mi? dedi Hermione sabırsızca. "Kıskanıyor!"
"Kıskanıyor mu?" dedi Harry inanamayarak. ...
"Bak," dedi Hermione sabırla, "ilgiyi toplayan hep sensin, bunu biliyorsun." ... Ron'un evde de bir sürü kardeşiyle rekabet etmesi gerekiyor. Sen onun en iyi arkadaşısın ve çok ünlüsün - insanlar seni gördüğünde o hep bir kenara itiliyor, o da buna katlanıyor ve hiç lafını etmiyor, ama sanırım artık bu bardağı taşıran son damla oldu..."
“Ey Rabbim! Sen bana dünya mülkünden nasip verdin ve bana rüyaların tabirinden bir ilim öğrettin. Ey gökleri ve yeri yoktan var eden Rabbim! Benim velim sensin, benim canımı müslüman olarak al ve beni sâlih kulların arasına kat!” (Yûsuf, 12/101)
Sayfa 52Kitabı okuyor
Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkis'in
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikârsın sen bellisin.
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en