Senden başka her şeye kör gözlerim
Seninleyken bile seni özlerim
Resmine dalıp giden gözlerim
Yüreğimden kan akıyor sensizken
Vuslatın gönlümde bahar yelidir
Hasretin gözümün akan selidir
İlin köyün gönlümün başkentidir
ama mualla sensizlikten ölüyorum, sensizken çok yorgunum, bitab düşmüş bedenimde hala yorulmamış kalbim seni istiyor, peki beni hala özlemlendirdiğinin farkında mısın? ah mualla ah...
Çok geceler geçirdim kimsesiz başıma. Çok sevdiğim yağmurun altında ısnlanmak istemediğim geceler oldu benim. Yağmur yağdığında giyecek tek bir kıyafetim olsa da yağmurda ıslatıp ıslak giymeye razıydım ben. Yağmur yağdığında gözyaşlarımı gizliden gizliye akıtıp toprağa karıştırıyordum. Gizli ağlardım seninleyken de sensizken de. Yanında ağladım
Seninle yürümeyi özledim,
Baharda çiçek açmayı,
Yazda akşam üstü kokmayı
Ağaçlar yaprak dökerken usul usul sarılmayı
Kışın karda kayarken sana tutunmayı özledim.
Yüzümde gülümsemelerin en gerçeğini taşımayı özledim.
Kendim olmayı özledim.
Şarkılar söylemeyi, park gezmeyi
Gece oyunlar oynamayı,
Tonla derdin içinde salına salına yürümeyi özledim.
Denizi izlemek sensizken keyifsiz
İçtiğim suyun tadı çıkmaz oldu.
Nereye kaçsam kurtulamaz oldum kendimden.
Nereye kaçarsam kaçayım sana varma isteğimi silemedim içimden.
Tonla hatanın icinde dosdoğru duruyor gülüşmelerimiz,
Tüm ağlamalarımın içinde ışık gibi doğuyor güzel anılarımız.
Seni unutmak, senle olmaktan daha zormuş.
Seni unutmaya çalışmak, özlemekten daha ağırmış.
Baş ucumdan eksik olmazken sokak sokak seni aramak çok zormuş.
Hadi diyince görememe derdi içimde büyüdü,
Saçıma aklar düştü, sen düşmedin gönlümden.
Dilimden eksildi de adın, fikrimden çıkmadı zikrin.
Yanar oldu her yanım, kanar oldu sol yanım
Ben ölmedim de kalmadım da
Sen gidilmez bir yoldan dönmez oldun.
Yere düşen her damlanın yüreğinde sen vardın
İsmin dudaklarımda idamlık bilmeceydi
Yalansa kahrolayım, sen İstanbul kokardın
Sevdiceğim, sen İstanbul kokardın
Seni sordum gündüzlerce bu şehrin her sokağına
Söylemedi, inat ettim gece seni uyudum
Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim
Ayla toprak şahittir, şahittir denizle gece
Sensizken, İstanbul'da bir kez olsun gülmedim
Yıllar kapımı çaldı, ellerinde vur emri
Yokluğun var sen yoktun, ölüm geldi ölmedim
Ağladım yüreğimde sen, sende divane İstanbul
Aşkından hatıra dedim göz yaşımı silmedim
Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim
Belki de can ben bu şehri güller için çok sevdim
Çatlayası deli yürek 'sen sen' diye atıyor
Gece gözlüm, İstanbul seni kokuyor
Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim
Ayla toprak şahittir, şahittir denizle gece
Sensizken, İstanbul'da bir kez olsun gülmedim
Yıllar kapımı çaldı, ellerinde vur emri
Yokluğun var sen yoktun, ölüm geldi ölmedim
Ağladım yüreğimde sen, sende divane İstanbul
Aşkından hatıra dedim göz yaşımı silmedim
Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim
Belki de can ben bu şehri güller için çok sevdim
Gel bir ateş yakalım hasretin tam ortasına,
Gel bir dilek tutalım mutluluk hatırasına,
Sen ki :
Geç gelmiş bütün mutlukların ortak temsili,
Ben ki
Senden gelen ne varsa amenna demenin diğer sesi
Dur bak gözlerime bir resim karesinde,
Ben kimseye bakmadım böylesine....
Böylesine büyülü, böylesine sevgi dolu
Ve ben görmedim yüreğinden daha güzel