Nerdesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmis
yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmis şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış. Meger ne dayanılmaz bir
seymis yokluğun. Kağıtlara seni yazmak varmış, renk
renk düşünmek varmış seni, Çiçek çiçek koklamak
varmış. Artik hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de...
Meğer ne türlü bir ölümmüs yokluğun……
Gittiğine inanmıyorum, gel demeyeceğim.
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...
Özdemir Asaf