bibliyofil
bibliyofil
@septembersong
ehemmiyetvermiyormuşçasınagillerden
23 March
51 reader point
Joined on July 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Spoiler
kitabı bitirdikten sonra kafamda bir araya bir türlü gelemeyen cümleler oluştu. prensin karmaşık, saf, masum, aptal, hastalıklı, dengesiz ruh halini okurken çok utandım ve çok rahatsız oldum ayrıca acıdım. bunları hissettirdiği için dostoyevskinin insan tasvirlerini çok seviyorum. oldukça entrikalı bir kitaptı Nastasya’ya başlarda acısam da sonlara doğru sevmediğime kanaat getirdim. ama onun da pek sağlıklı düşündüğü söylenemez. ayrıca aglaya neden bilmiyorum kitabın başından beri hiç sevmemiştim onu ama en son kitabımız 4 ana kahramanının ilk ve son kez bir araya geldiği ve soluksuz okuduğum kısımdan sonra aglayayı sevdiğime karar verdim. rogojin’in birini öldüreceğini bekliyordum ama bu kişinin nastasya olacağını kesinlikle beklemiyordum. baya şaşırtıcı bir sondu. ama aglaya ile prensin son kez görüşebilmelerini isterdim sanırsam. veya istemezdim bilmiyorum. generalin anıları çok komik bu arada özellikle napolyon ile olan kısım komikti. dostoyevski’nin araya girip okura olayları anlatmasına da bayılıyorum. bazen kendisinin de bilmediği şeyler olması çok komik oluyor kitapta. güzeldi vesselam.
havuçkafa’ya üzüldüm. o kadar sevgi ve ilgi görmüyor ki kitap boyunca ona bir kişi bile adıyla hitap etmiyor. kimse onu tebrik etmiyor. her bekleyişinde hayal kırıklığına uğruyor. sevilmek, tebrik edilmek için farkedilmek için elinden geleni yapıyor ama nafile. o kadar sevgisiz ki bir canlıyı öldürürken canı bile acımıyor hiçbir duygu hissetmiyor. böyle o kadar çok çocuk var ki bu da hikayenin en hüzünlü kısmı.
Oblomov
okuduğum en iyi kitaplardan birisiydi. keşke bu kadar ertelemeseydim okumayı daha erken okusaydım. hayatınızda tam da hiçbir şey yapmadan sadece durup duvarı izlemek istediğiniz, telaştan, çabalamaktan, çalışmaktan, koşuşturmadan yorulup sıradan ve durağan bir hayat istediğinizde neler olabileceğini anlatıyor bence. oblomov da böyle hiçbir şey yapmak istemiyor. yeni şeylerden genel olarak hep ‘bir şeylerden’ korkuyor oblomov. bu korkuları tembelliği onu zamanla sessiz bir ölüme sürüklüyor tabii. monoton yaşamınızdan kurtulmak istediğiniz bir zamanda koşa koşa okuyun ve oblomov olmaktan kurtulun. ‘ne yapmalı..ne yapmalı?’ demek yerine ‘ya şimdi ya hiçbir zaman.’ diyerek düşüncelerime yön vermem gerektiğinin bilincine varmama biraz yardımcı olduğun için teşekkür ederim oblomov. güzeldi vesselam.
Reader Follow Recommendations
tolstoy’un şu zamana kadar okuduğum en güzel kitabıydı diyebilirim. çok akıcı bir kitaptı ve her karakteri ayrı bir hayattı. hapishane tasvirleri de oldukça iyiydi. ayrıca ana karakterin kendini keşfetmesi, bu denli değişmesi, eski yaşamına duyduğu tiksinti, bambaşka bir insan olması, rve sanki yeniden dirilmesi, önceden görmediği farketmediği bütün adaletsizlikleri, haksızlıkları farketmesi ve yaşadığı sancılar, okurların da kendi hayatlarını, ruhlarını düşünmelerine ve sorgulamalarına olanak sağlamıştır belki. güzeldi vesselam.
sclentless apprentice
Öncelikle kitaptaki betimlemelere hayran kaldığımı söylemek isterim. kitabın ilk sayfalarında tasvir edilen kokular gerçekten midemi bulandırmıştı. hikayeye gelecek olursak karakterimizin zorlu hayatı daha dünyaya gözlerini ilk açtığı anda berbat bir balık tezgahının altında başlıyor. hayatı boyunca hiç sevgi görmüyor. şefkat görmüyor. bunların arasında bir de garip iki özelliği var karakterimizin. birisi kokusuz olması birisi de kokuları çok iyi anlayıp ayırt edebilmesi. hayatı boyunca insanların onu sayacağı normal göreceği yanından geçtiklerinde onu arzulayacakları o kokuyu bulmaya kendini topluma kabullendirmeye saygı görmeye çalışıyor. her şey bu kusursuz kokuya bağlı. ve bu kokular için yapmayacağı şey yok. katil olmak da dahil. kitabın sonu çok güzeldi bir o kadar da ürkütücüydü. kitabı okuduktan sonra bir de üzerine nirvana-scentless apprentice dinlerseniz tadından yenmez. güzeldi vesselam.
