Mâlum gün vesilesiyle insanların birbirleri ile hediyeleşmesinin “kuyumcular çiçekçiler günü” denilerek yine kapitalizm üzerinden yorumlandığını görüyorum. Bu ne kadar tutarlı? Bu mantık ile makyajlar yapılıp yüzlerce liralık giysilerin alınmasına sebebiyet veren düğünlerin terziler,kuaförler günü, yayınevlerinin çok başarılı (muhtemelen çok satacak olan) bir yazarın kitabını basıp bizle buluşturması matbaacılar günü, mevlit,adak gibi farz olmayan dini ritüeller sebebiyetle kurbanlıkların ve pilavların bi vesileyle kapış kapış satılıyor olması hayvancılık lokantacılık günü olarak mı değerlendirilmeli? Kaldı ki arz talep ilişkisi içerisinde ekonomik çarklar zaten bir şekilde dönecek, x kazanacak o da y’ye kazandıracak bundan doğal daha ne olabilir. Bırakalım insanlar birbirlerine herhangi bir dayatmaktada bulunmadıkları müddetçe neyde mutlu olup iyi hissediyorlarsa onu yapsınlar. Nefret vesileleri artacağına mutluluk&sevgi vesileleri artsın. Eğer ki mesele duygu istismarına indirgenecek olursa hepimizin “enayi” olarak lanse ettirilebileceği durumlar vardır.