Seren Durtaş
@serendurtas
Hep kendi kendime soruyorum beni bu dünyaya bağlayan nedir?
10 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Hep kendi kendime soruyorum beni bu dünyaya bağlayan nedir?
Bu hayatta herkes yalnız. İnsanlar dünyaya yalnız gelip, yine bir başlarına yalnız göçüp gidiyorlar...
Oysa minnet ifadesi insanlarda çok nadir görülen bir şeydir....
Sayfa 45Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yalnız, bildiğim bir şey varsa, oda şu; Biz yaşarken de ruhlarımız bedenlerimizden ayrılabilir!
Sayfa 167Kitabı okudu
İnsan denen yaratık ancak işine geldiği sürece bu altın düşüncelerin gerçeğini kavrar.
Yaptığım şeylerden asla ve asla pişmanlık duymayacağım, çünkü eğer bunlardan bir tanesine yapışıp kalırsan elinde kalan tek şey hafızanda yolculuk edebileceğin yerler oluyor.
Sayfa 273Kitabı okudu
Çevremizdeki kişiler bizi ne çok biçimlendirir ve tam da bu nedenle onları seçerken ne kadar dikkatli davranmak zorundayız, bütün bunlara rağmen belki de sonunda, kendimizi bulabilmek için onları kaybetmek zorunda kalırız.
Sayfa 527Kitabı okudu
Bir şeyin var olduğunu bilirsiniz ve büyük olasılıkla size iyi de gelir ama ne yalan söyleyeyim, hayat bir yere saplanıp kalamayacağımız kadar kısa olacaktır hep...
Bazen hepimiz kaderin içinde bata çıka ilerlemeye çalışıyormuşuz gibi hissediyordum, diğerlerine ne kadar dalgalandığımızı ya da boğulduğumuzu söylemeye çekiniyorduk.
Zaman bazen normal şekilde ilerler, bazen de durup yavaşlar. Sanki hayat, yani gerçek hayat, bir başka yerde akıp gitmektedir.
İnsan zihninin, boş bir çatı katına benzediğini ve insanın bu çatı katını kendi seçeceği mobilyalarla döşeyeceğini düşünüyorum. Yalnızca bir aptal, önüne gelen her bilgiyi kapar, böylece ona faydası dokunabilecek bilgiler kalabalıklaşır yada birçok şey birbirine girer...
Ömrümüzü erkekleri konuşturmaya çalışarak geçiriyoruz, bizimle konuşmak istediklerindeyse milyonlarca kilometre uzakta olmayı diliyoruz.
Gülmek her zaman yanlış anlamaktan ileri gelir. Doğru dürüst bakacak olursak yeryüzünde gülünecek hiçbir şey bulamayız..
Bana yaşanmasını öyle öğret ki korkum olmasın mezarımdan tıpkı yatağımdan korkmadığını gibi.. ölüme gitmesini bana öyle öğret ki...