Kitap okumaya isteksiz olduğum bir dönemdi.Sanki elime hangi kitabı alsam yarım kalacak düşüncesindeydim.Birkaç kitap okuduktan sonra durumun benim için hiç de vahim olmadığını gördüm.(Bu arada birlikte çalıştığım arkadaşlarımın okuma isteğini bende yeniden ateşlemesi göz ardı edilemez)
Çeşitli yazarlara ait kitaplar okuduktan sonra ,Jack London ‘ ın eserlerine Beyaz Diş ‘le başladım.7 yaşındaki kızım da benimle birlikte bu kitabın yaşına göre olanını okudu ,çok keyifli bir süreçti.Sonra Martin Eden’le devam ettim.
Kitabı okurken kendimi kaptırdığım zamanlar oldu ve gerçekten insan hayatı açısından değerli buldum.Martin ‘in kendisini genç yaşta keşfedip,içindeki cevheri çıkarmak için çabalayışı;üst sınıf insanları bir zamanlar ulaşılmaz görürken,gerçeğin bunun tam tersi olduğunu farketmesi oldukça etkileyici bir şekilde anlatılmıştı.
2023 ‘ e sayılı günler kalmışken , delikanlı
Martin’in 1900’lerde farkettikleri hiç yaşanmamış gibi.Hala etiket meraklısı olup ,elalem için yaşayan bizler değil miyiz?Aslında neden düşüncelerimiz ve gerçekten insan oluşumuz önemli değil? Bizim yapabileceklerimizi görmezden gelen insanlar, başarıya ulaştığımızda neden etrafımızı sararlar?