Kitapta bir tefeci kocakarıyı ve kardeşini öldüren eski hukuk öğrencisi üzerinden pişmanlık, suçluluk, çaresizlik, kararsızlık psikolojisi çok iyi aktarılmış. Ana karakter ne kadar suçlu da olsa okuyucu onunla empati yapabiliyor, sempati duyuyor. Betimlemelerin çok iyi yapıldığı bu romanı okurken gözünüzün önünde canlanıyor her şey: karakterler, mekanlar, sokaklar... Özellikle Raskolnikov'umuzun odasında geçen diyaloglarda insanın içi bunalıyor, depresif hava romanın her tarafına verilmiş. 10 vermeyi çok isterdim ama bazı diyalogların çok uzun olmasından ve kitabın ortalarında sıkılmamdan, uzun bir süre ara vermemden dolayı (belki de benden kaynaklıdır) 9 puan veriyorum. Bu güzel kitabı mutlaka okuyun, okutturun, ben çok geç kalmışım.
