Şöyle bir aşk...♡
Fakat hakkını teslim edeyim; çok muhterem zatmışsın Muazzez. Hani tabelanı yaptırıp göğsüme assam, desem ki, "Burada bir muhterem zat yatıyor" seni bekleyen kollarıma çaput bağlarlar, gözyaşlarıma dilek taşları atarlar... Sana tahsis ettik yürek denilen arsayı; koy in cin top oynasın; koy anılar cirit atsın. Anladım, sensiz bana bu dünya dar...
“Nasıl toparladın Kâmil? Nasıl böyle mutlusun? ”
“Toparlayamadım doktor” dedi. “Emin ol kimse toparlayamıyor. Sadece herkes başka türlü dağılıyor…”
Sayfa 141Kitabı okuyor
Otuz yaşındaydım. Ama kırk yaşında, elli yaşında da olsan annen hayattaysa ona hep ihtiyaç duyuyorsun. Annen yaşadığı sürece elini ona doğru uzatıyorsun, tutmak istiyorsun.
Sayfa 149Kitabı okuyor
Konuşana kadar herkes sıradan, herkes birbirinin aynısıydı. Dertlerimizle farklılaşıyorduk, anlattığımızda birbirimizden ayrılıyorduk.
Sayfa 144Kitabı okuyor
Kendimi yarım hissediyordum. Yarım yamalak... Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar.
Sayfa 198Kitabı okudu
Evimizin kapısını "kim o" demeden açmayacak kadar temkinli ama her "benim" diyene kapıyı açacak kadar da saf bir milletin evlatlarıydık.
Sayfa 130Kitabı okuyor
Sesten nefret etme hali doğuştandı. Tam da bu yüzden halini anlayamıyor,anlatamıyordu.
Sayfa 104Kitabı okuyor
Koca adam olmuşmuydu hakikaten? Evden kaçarken yanına almayı unuttuğu şeylerin başında çocukluğu geliyordu aslında. Onu orada unutmuştu.
Sayfa 99Kitabı okuyor
Kendi sessizliğinin içinde mutluydu o.
Sayfa 98Kitabı okuyor
Ne zormuş insanın kendine isim bulması.
"Babalar yalan söylemezdi. Unuturlar, duymazlar, hatırlamazlar ama yalan söylemezlerdi."
“O gün yutamadığım, boğazıma takilan, kursağımda kalan o şeyin" hevesim" olduğunu yillar sonra anliyorum.”
Yokuş aşağı yuvarlanıyordu annem. Annemin baş ağrısı psikolojikti. Babamı istiyordu.
Sayfa 93Kitabı okuyor
“Kendimin içinden çıkıp gidemiyorum. Bedenim ruhumun betonu gibi, çık içinden çıkabilirsen..”
Çok isteyerek yazmış bölümü, çok severek okumuş. Küçükken hep evde kavanozda fasulye çimlendirirmiş pamuk arasında. Öyle tatlı anlatıyor ki pamuk mu olmak istiyorum, kavanoz mu, fasulye mi o an bilmiyorum, ama durduğum yerde çimleniyorum kıza, öyle bir haldeyim.
Sayfa 28 - Doğan KitapKitabı okuyor