Kalemime gelen her yazı benim olsaydı, duygularım birbirleriyle savaş yapardı
Duygularım bana hükmediyor bu aralar, sonra dönüp bakıyorum seni görüyorum. Saçlarını, yüzünü ve gözlerini..
En çokta gülüşünü görüyorum bu aralar, uzaktan sana bakıp bakıp seyre dalıyorum...
Birazda aşık oluyorum sana, gülüşlerin güzelliği çarpıyor beni sana...
Bir ömürlük seyir gibi izliyorum sonra seni, uzaklardan çok uzak diyarlardan gelmiş bu kız diyorum...
Saflığın, temizliğin, en güzel hali, vücut bulmuş, bunda var diyorum...
Sesin geliyor bana sonraları, anlamlandırma çalıştığım bir kaç cümle söylüyorsun...
Uzak uzak diyarların dilleri ile bana sesleniyorsun, anlamını bile bilmediğim bir dil ile söylüyorsun...
Ama gözlerin her şeyi ele veriyor, sahi insanın gözleri yalan söyler mi! Yalan duygulara tercüman olur mu gözler ?
Güzeller güzeli, beyaz tenli al yanaklı, sahi senin gözlerin yalan söylemeyi başarabiliyor mu ?
Ya da söylediğin yalanın arkasında durabiliyor mu ?
Gözler doğru söyler al yanaklı, unutma duyguların sahibi...
Hasancan Alkanlı...