Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
387 syf.
10/10 puan verdi
Magneto ve Charles bir rüyanın peşinden gitti. Açıkçası en başından beri buna inanmıyordum. Moira'nın birçok yaşamından sonra ortaya çıkan alternatif yaşamlarda aslında bunu gösterdi. Charles hep daha iyisini istedi ama dünya yeteri kadar iyi değil. Hatta insanlığa sesleniş yaptığı kısımda birçok hastalığa kesin çözüm üretecek ilaçlar dahi bulduklarını ama insanlığın bunu hak etmediğini söyledi. Yapılan soykırımlar ve ölen 20 milyona yakın mutantı düşünürsek çok da haklı. Nitekim rüyaları son sayıya doğru kısa da olsa gerçeğe döndü. Yaklaşık 400 sayfalık bir içerik var ve burada kelimelerle bazı şeyleri anlatmak çok yer kaplar. Wolverine, Storm, Cyclops, Emma Storm, Nightcrawler, Jean Grey hatta Namor bile bu plana sadık kaldı. Kafamı hep Apocalypse karıştırdı. Bir tür düzensizlik ilkesi vardı. Yine olmadı. Olmayacaktı da. Kaç tane son olursa olsun mutant gezegeni Krakoa'da uzun bir yaşam olamayacaktı.
Kitabı okumadan önce dikkatimi çeken bir unsur ise eserin ismi oldu: Nefret ediyorum ve seviyorum. İki zıt duygunun bir arada işleneceği şiirlerin beni karşılayacağını bu isimden anladım.
“I hate and I love. And if you ask me how, I do not know: I only feel it, and I am torn in two.” (Nefret ediyorum ve seviyorum. Ve eğer bana nasıl olduğunu
Sözün darasını, kabasını alıp da söyleyecek olursak; şiirlerde anlam (içerik) daha belirgin ve sarih bir şekilde kendisini hissettiriyor. Zannedersem şair, daha çok yalnızlıklarını baş ucuna koyarak şiirlerine kalem olmuş gözüküyor. Şair; şehrine, anneye, çocuklara, yâre duyduğu sevgiyi aşkı duygulu bir şekilde, ustalıkla işlediğini görüyoruz. Bu şiirlerde; yaşanılan dönemin ve vakitlenilen yer olan Erzurum’un ruh ve mana mefhumu da işlenmektedir. Başka bir ifade ile şairin yaşadıklarının kalemle buluşması ve bir dönemin şehir okuması şeklinde görmemizi sağlıyor. Şiirlerden anlaşıldığı kadarıyla ince ve narin bir yürektedir şair. Başka bir ifade ile şairin yüreği aşka, sevgiliye yeğin akıyor. Uzunca bir dönem içerisinde, kendi yalnızlığıyla yüreğine ve ruhuna sokularak şiirlerini yazmaktadır şair. Tavsiye ederim. İyi okumalar. İlkay Coşkun
Bitirgen, “Pala Hayriye” serisinin ilk kitabı. Giriş kitabını ve diğer iki kitabı, geçen yıl okuyup şok beğenmiştim. Özellikle son iki kitap, beni canevimden vurmuştu. Bitirgen, “küçük ve tatlı” kayısı anlamına geliyormuş. Bu bilgiyi yazar satır arasında size veriyor. Ana karakterin, (Hayriye) tuttuğu günlüğüne verdiği isim, aynı zamanda babasının kendisine sesleniş şekli “Bitirgen.”
Figen Şakacı’yı ilk kez okumuştum bu kitapla, o kadar sevdim ki çocuk dilini, seriyi bekletmeden okumuş, bu yıl ise ikinci kez okuyorum. O denli sevdim, etkilendim. Ana karakterimiz, ergenlik çağında, bol soru soran, meraklı ve kalabalık bir ailede kendisinin unutulup değersizleştiğini hisseden çok özel ve güzel yazılmış, incelikli bir genç kız. Bitirgen’in annesiyle olan ilişkileri, babasına olan düşkünlüğü ve çoğunlukla sevmediği ablası ve ağabeyi. Yazlık zamanında yaşadığı umutsuzluk, aşk sancıları ve güven problemleri üzerine, arka planda da 12 Eylül’ün gölgesinde (1980 Darbesi) yaşam mücadelesi veren siyasi ve toplumsal Türkiye panoramasını bir çocuğun gözüyle ancak anlayabileceği kadar silik (iyi anlamda) bir şekilde veriyor, bu da oldukça etkileyici doğrusu. Özellikle finale doğru karakterin geçirdiği evrim, çocukluğa veda eden düşünce yapısını, yazar çok iyi hissettiriyor cümlelerde.
Figen Şakacı’nın serisini üst üste okuyunca, tam manasıyla çok iyi bir tek kitap okumuş gibi hissediyorsunuz. Çocukluğun sonu temalı kitaplar arasında benim favorilerime rahatlıkla girdi, üstelik serinin diğer kitaplarında üstüne koyarak ilerlemesi, okumak için müthiş bir bahane. Kaçırmamanız gerektiğini düşünüyorum. Okuyun, okutun.
Atsız'ın okuduğum üçüncü kitabı. Diğerleri, Bozkurtlar Diriliyor ve Türk Tarihinde Meseleler'dir. Bu kitap ise, bütün şiirlerinin bulunduğu (romanlarında geçen şiirler dahil) şiir kitabıdır. Her ne kadar üstadın bazı şiirlerini bilsem de bu kitabı okuduktan sonra fikrim tamamen değişti. Gördüm ki, üstadın şair kimliği üzerinde kâfi derecede durulmamış yahut gölgede kalmıştır. Öyle ki Atsız, çok güzel şiirler yazmış bir şairdir. Hem de öyle sadece kahramanlık şiirleri değil, doğa, kadın, aşk, hasret, ayrılık, yalnızlık ve ölüm konulu şiirleri de çoktur. Şairin tavrı ve üslübu çok yalın. Kelimelerin çoğunu anlamamak imkansız. Neredeyse her şiirinin bir öyküsü var. Özellikle Topal Asker şiirinin hikayesi üzdü doğrusu.
Çok beğendiğim şiirlerinden bazıları : Ay Yüzlü Konçuy, Geri Gelen Mektup, Yalnızlık, Sesleniş, O Gece, Türklerin Türküsü, Bahtiyarlık, Kömen, Türk Kızı, Sarı Zeybek, Kahramanların Ölümü..
Son yıllarda okuduğum en iyi şiir kitaplarından biri diyebilirim. Dilerim, kitabı okurken Atsız'la ilgili ön kabulleri bir kenara bırakırsınız.
Ötüken Neşriyat'tan çıkan kitap, 157 sayfa.
Rüveyda, burda şimdi sen varsın; gözlerin var.
Nurullah Genç'in ilk okuduğum eseriydi. Rüveyda üzerinden sembolik olarak sevilene bir sesleniş söz konusu. Şair, şiirlerini çok naif ve zarif bir üslupla işlemiş. Dili daha öncesinde okuduğum şiir kitaplarına göre daha yalın ve anlaşılırdı. Kitabı iki defa okudum. Her okuyuşumda şiirlerden ayrı bir lezzet aldım. Kitabın sonlarına doğru insanın içini bir hüzün kaplıyor belki de Rüveyda olmayı istemenin hüznü bu.
Kesinlikle okunmasını tavsiye ettiğim kitaplardan.
Keyifli okumalar.
