Sabitlenmiş gönderi
İnsan sevilmek mi isterdi, yoksa ihtiyacı mı vardı. İnsan mıydı bir telefon açsın sesini duyayım diyen, yoksa kulağı mıydı insanın o sese ihtiyacı olan. Ve yine yalnız hisseden insan mıydı, yoksa yalnızlığa mı mahkumdu ebeden? İnsanın içiydi, kalbiydi sevgiye mahrum kalan.
Peki hakkı mıydı sarılmak, yoksa ceza mıydı ebeden sesini duyamadan uyumak. Bir insan beklerken diğerini imtihanıydı insanın, diğerinin onu umursamaması.
Bunlardan tamamen bağımsız olan o insanın onu umursamadıklarını düşünmesi peki o neydi? Ama o insan sesini duyurmuştu o insana peki diğeri, diğeri ne yapıyordu iki akşamdır onun sesini duymadan, kendi sesini duyurmadan, neden mahrum bırakıyordu kendi sesinden insanları. Haksızlık değil miydi bu şimdi o insana, o insan beklerken diğerini diğerinin onu umursamaması gibi...
#sessiz_papatya
Canım acırken sevebiliyorsam seni ve nefret ediyorken sevebiliyorsan beni, bütün ihtimallerde sevebiliriz birbirimizi.
Sayfa 252
Beni mutlu eden tek şey sendin,
Sen de bırakıp gittin.
Mutlu oluyordum seninle,
Mutsuzluğu tattım ben, sen gidince...
Reader Follow Recommendations
En çok da bu koyuyor insana, iyi olmadığın halde iyi gibi gözükmek. iyiyim demek...
Sen...
Özledim seni,
Kokunu, sesini, gözlerini, her şeyini.
İstediğini sanmıştım bizi,
Gittiğini görene kadar ta ki.
Zor muydu sensizlik,
Zor muydu sessizlik?
Mutluluktu sensizlik,
Mutluluktu sessizlik.
#sessiz_papatya
Aşık olmuştu insan,
Sormuştu karşısına.
Geri çevirdi karşısı,
Daha yüzüne bile bakmadan
#sessiz_papatya
İnsan onun kokusunu almıştı artık. Çünkü o kendi kokusunu isteyerek insana vermişti. Bu ikisini de çok mutlu etti.
#sessiz_papatya
Fark Etmek
İnsan kendini fark etmeye başlıyordu, bu da onu mutlu ediyordu. Ne olursa olsun kendini fark etmeye başladığı için vazgeçmeyeceğine söz verdi kendi kendine. Yavaştan herkesin ve her şeyin ne olduğunu öğrenmeye başlıyordu bu da onu mutlu ediyordu düşündükçe.
#sessiz_papatya
Gerek yok her sözü laf ile beyana. Bir bakış bin söz eder, bakıştan anlayana.
~ Hz. Mevlana
Taş-kâğıt-makas oynardık çocukken. Ben oradaki taş olmak isterdim, inadına taş olmak.
O da kâğıt olsa olmaz mı yani?
En zor anımda sarsa beni, hiç sarılmayan babam gibi mesela. Hiç sarılmayan bir dost gibi.
Sayfa 49
Benim sevgim sana ağır geldi.
Sayfa 21