kapkara hayalet gemileri geçerdi
geçmişten gelen
sessizliğin yarattığı sis içinde
kapkara hayalet gemileri
geçerdi gözlerimizin önünde
gecenin içinden
yeniden döndüğümüz sayfaların derinliklerinde
dilsiz kırılganlığıyla dip iklimi
yüzeydeki çalkantılarını unuttururdu
gömüldüğümüz denizin
som bir bütünlük içindeydik
Gözyaşlarına gülümse
Çünkü onlar
İçinden parçalar indirirler yeryüzüne
Dudaklarına gülümse
Kelâmın kirlendiği vakitlerde
Sessizliğin durağı
Erdemin kapısıdır onlar
Üzüntünüzü yitirdiniz. Gözyaşınız yok. Alın çizgileriniz kapandı. Sessizliğin güzelliğini, o ince saygısını büyüdüğünüz evlerde unuttunuz. Merhamet duygunuzu, en zayıf insanın eşiklerine gömüp gittiniz. Acı yok artık sizin için. Yüksek sesten bir dünya içinde bir yeni zaman yalnızlığısınız ki bunu görecek kirpiğiniz kaşınız da kalmadı. Küçük kafalı bir büyüklüğün içinden konuşuyorsunuz, konuşuyorsunuz.
Sayfa 25Kitabı okudu
kalın duvarların ve sessizliğin maskesi ile birbirine yapışmış üç kişi. bir anne, bir baba, bir de sen. birbirlerinden başka her şeye sahip bir aile. içinden zamanın geçmediği, üç odalı bir buzdolabı. her şeyin ve herkesin durduğu, her şeyin ve herkesin durmak zorunda kaldığı bir aile tablosu. ne iyi ne kötü.
Sayfa 23 - doğan kitap
"Yokluğun varlığı olan sessizliğim; sus biraz!"
Hiçbir ayracın ayıramadığı, birbirine geçmiş sessizliğin karşıma geçip bağırmasının içimde. Ne ben o sessizliğe konuştukça, aslında sadece senin kabuğuna seslendiğimi anlıyorum. Duvarlarına çarpan sesim bana geri dönüyor sessizliğimin içinden. Kulaklarımı yırtıyor kaybolmuş sesim. Sesim, sessizlik olarak çarpıyor yüzüme...
Sessizliğim... Sus biraz!
Sayfa 110Kitabı okudu
Sessizliğin içinden yürüyen horoz sesleri
Beni ölüm yeşiline götürüyor
Vardım zaten varacağım yere
Yalnızlık
Bütün perdeleri kaldırmış bütün pencereler
Son bir ışık
Sikimin tellerini çınlatıyor yine de
Yine de âşığım yine de âşık
Can Yücel
Sessizliğin içinden hayata uzanan bir yokluğa yürüyorum.
Gidebileceğim çok yer varken, kavuşabileceğim kimsem yok.
Ama yine de yürüyorum işte.
Yalnızlığımdan, yalnızlığıma doğru..
Sadece bir kere tökezledim ömür denen bu yolda.
Tüm hayatım burkuldu...!
