“...Babalar alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır...”
“....Adımlarıyla, ağzıyla, yanaklarıyla , elleriyle, en çok da gözleri ile sustu...”
“...Kimse konuşmadı bir müddet, kendisinden başka hiçbir şeye benzemeyen tuhaf bir sessizlik evin içinde acı acı uğuldadı...”
“... Dünya gözyaşlarımın içindeydi artık, dünya bulanıktı,dünya ıslaktı be dünya kalın uğultular eşliğinde, etrafa buğular saçarak , hafif hafif titriyordu...”
Hasan Ali Toptaş’ın kelimelerle raks ettiği , zihinde ve kalpte değişik tatlar bırakan eseri...
Ve biz de eninde sonunda bu kitaptaki sonu yaşayacağız ....