rıhtıma varmayan ceset
@seudoriah
avareyim, asudeyim, yorgunum
43 reader point
Joined on January 2021
Istırapla ezilen kalbinin acısından başka bir şey hissetmiyordu artık.
Sayfa 16
Çocukluk, bütün tuttuğu ellerin, gidip geldiği yolların, tâbi olduklarının peşinde ilk görmenin, belki tek görmenin, ışıkların ve gölgelerin farkına varmadan en çıplak, parlak ve göz alıcı hallerin dönüp durması sonrasında, hep lekeli, paslı ve küflü bulunan bir yermiş.
Sayfa 102
Vaziyetimiz vaziyet değil, yerimiz yurdumuz yert yurt değil, hiçbir şeyimiz bir şey değildi. Bu hiçliğin ve hikâyenin içindeki tek gerçek olmaya çalışıyorduk.
Sayfa 63
Reader Follow Recommendations
Ben zaten bu ilkokul, ortaokul, yok lise, hatta üniversite kalem şeylerin hepsinden ayrı ayrı iğrenirdim. Birisi bunlara dâhil oldu muydu, istediğim kadar ayrıyım diye paralansın yaveden öte geçemez. Girdin mi sınıfa, yazdın mı defterine, o kadın ve öteki, sonra da şu adam hocan oldu mu, ilki de, ortayı da ondan duydun mu? Duydun, senin sonun olur mu?
Sayfa 56
Koşanın, durmaksızın koşanın yeri neresiydi acaba?
Sayfa 51