Yürüyoruz bütünlemeye kalmış bir sessizlikte
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...
"Kehanet" adlı kısacık bir şiir buldum
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...
Uzaklardaydın, oracıkta, öbür kıtada,
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...
Eşiklere oturmuş bir dolu insan
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...
Silmeye çalışma yavrum
Lekeni gözyaşlarınla,
Çünkü bitektir leke
Baktım yeri toparlıyor ayak izleri
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...
İşte tam bu saatlerde bir yara gibidir su
Yeni deşilmiş uçlarında sokakların, küçük uçlarında.
Senin güneş sarnıcı gözlerin
Ölüm yası içindeki bir evde
Olmaması gereken bir şey gibi, kırılan bir ayna gibi.
Bu saatlerde.
Bu adamı ne kadar çok seviyorum, bu kuşu ne kadar
Sen ne seviyorsun sen zaten sevince
Alnınla ayıklarsın yeryüzünü
Bir daldır uykusuzluk
Sallanır sürekli gecede
Biliyorsun ben hangi şehirdeysem
Yalnızlığın başkenti orası
Ölüyorum tanrım
Bu da oldu işte.
Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum tanrım.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
Fena değildir...
Üstü kalsın...