Şiire kasket giydirdi demişti Orhan Veli için Cemal Süreya. Cemal ise gün bitimlerinde eve dönen şiirin kasketini çıkartıp vestiyere astı. Şiiri sevgilinin kollarına koydu . biraz daha mahremiyet kattı ona.
Şiirlerindeki imgeler vermek istediği duyguyu, anlatmak istediği şeyi en zatif şekilde bize sunuyor. Öyle dolu ki şiirleri, öyle doyurucu ki; türk edebiyatının vitamini yakıştırması pek uygun duruyor şahsında.
Divan şiirindeki kurallara karşın Cumhuriyet şiirindeki özgürlük ve kuralsızlık şiir yazmaya bir kolaylık sağlıyor sanılıyor. Benim fikrim bunun doğru olmadığı. Belli kalıplar , belli rotalar ve bazı ritüeller yapılmaları zor gibi gözükselerde (ki zordur) gidilecek yol belli olduğu için özgürlükçü şiire göre bir kolaylık sağlandığı düşünülebilir. Özgür , kuralsız şiirde doğruyu bulmak zor olan şey. Doğru ve zor olan şeyler çoğu zaman basitmiş gibi gözüküyor. Cemal Süreya şiirinde bu basit görünümler özünde ustalığı ve düzeni saklıyor diye düşünüyorum.
Bu sırada ona yapılan haksızlıktan bahsetmek istiyorum. Cemal Süreya'nın en büyük şanssızlığı bilinçsiz okur kitlesi bana göre. Neden yapıldığını anlamadığım şekilde onun ismini çalıp onun olmayan dizelerin yahut sözlerin altına koyuyorlar. Bunun şaire büyük saygısızlık olduğunu düşünüyorum. Okuyan veya daha henüz okumamış olanların alıntı yaparlarken kaynak belirtmelerini bu nedenle rica ediyorum. Keyifli okumalar...
Ahmed Arif 'in oğlu Filinta Arif'in yaptığı bu mezarda. Akdeniz'in oğlu gemisine binip sonsuz bir diyara yelken açmış ve keşke mezardan çıkartıp ona bir sürü şiir yazdırtabilsem diyen bir ben bırakmıştır geride.
Sevgili Ahmet Erhan 'daşım