oysa bir yay gibi üstüne basıldıkça
dünyayı bile titretecek kadar gergindir suskunluk.
Deniz kıyısı - yan yanayız bütün yaz. İki iskemle -
yan yana oturuyoruz her sabah. Yüzmek için
ayrıldığımızda kıyıdan, ikisi de yalnız kalıyor,
ama yan yana. Bizi görüyor onlara bakanlar,
ardımızda ne kalırsa hepsini yan yana getirdiğimizi -
niye ordalar sorusuna verilen bir yanıt gibi.
Sen gelmeden yalnızca bakardım sözcüklere,
şimdi görüyorum. Denize girdin ya az önce,
sen gelmeden bir sözcüktü o. Bakardım
karşıma çıktığında, ama şimdi görüyorum -
yalnızca bir sözcük değil, içine seni aldı.
Sana bakarken denizi de görüyorum artık.
Gelin bir anlaşma yapalım, dedi yağmur.
Siz ilk sığındığınız gi.lnü yaşayın
ben buluttayken. Birbirinizi ilk gördüğünüz -
saçak altına sığınanlar arasında. Daha
bir adı bile yokken göz göze gelmenin
ilk damlalar duyumsattığında ıslaklığımı.
Yine güneş çıksın ben gelip geçtikten sonra,
bir gökkuşağı alsın buluttan arta kalan
boşluğun yerini. Bir daha tanıştırsın
sizi birbirinize, onun altından geçersek
yeni bir dünyaya adım atarız duygusu.
Bir yanı ışık içindedir
bir yanı gölge -
gölgeyle ışık yer değiştirir sonra
gördüklerini o zaman
bir daha tanımlaman gerekir
Kim değiştirebilir kulağıma fısıldayan soluğunu,
bizi yan yana getiren Haziran gecesinde -
bir an, ama yalnız o gecenin değil, düşü görülmüş
nice gecelerin yalımıyla ışıltılı, görülecek
nice düşleri de köpürterek akıp giden yıllar sonraya.
Soluğunu kim değiştirebilir, karanlığı koyultup
hiç ağarmasın diyeceğimiz bir güne bizi çağıran -
hiç soğumasın derimize bırakacağı ter yangını,
hiç susmasın yol gösteren çarpıntı yüreklerimize,
bizi bizden alıp götüren yolculuk, sona ermesin hiç.
Başımı kaldırıyorum yazdığım şiirden, ordasın, o anın içinde,
kim değiştirebilir diyor içimi dolduran ses, güvenle.
Sesle değil, belki titreşen bir kirpik kıvrımıyla soruyorsun:
sende ne bulduğumu? Tatmadığım bir genişlik, - diyorum -,
düşünmediğim bir koku, aklımdan bile geçirmediğim
ama içine çekip alan benzersiz bir öykünün yol arkadaşlığı.
Genişlik: yıkıntılardan arta kalmış değil, ağaçların
kıyılara çekilip yeri göğü bir çayır yeşiline bıraktığı.
Koku: tohumu toprağa düşmeyen, rüzgarı çiçeklerin
dallarından esmeyen, görüntü ve nesneden bağımsız.
Yol arkadaşlığı: tarihin el değiştiren uçsuz bucaksızlığına
bir kenti elinden tutup yürüyen küçük bir öyküyle yanıt.
Ne diyebilirim başka, yeni bir soru gölgesi düşürmeden kirpiğine?
Ordaydı, incecik bir sızıyla
zaman zaman yoklayıp da anımsatmak için kendini.
İlk kez baktığımda ellerine
üzgün damarlarını görmüştüm -
bir yaranın üstüne eğilip de
sağaltmak için çırpındığını yıllardır.
Süzülüp geldiklerini görmüştüm
umutsuz bir karanlığın balçığından -
o balçığa dönmek üzereydiler yine.
Görünür olmasa da o yarayı görmüştüm -
köklerinin sarktığını yılların derinliğine.
İlk kez tuttuğumda ellerini
bir kuyunun dibine iner gibi olmuştum
birlikte ağmak için yukardaki ışığa.
Adımız artık yazılabilirdi kapısına, bizimle
anılabilirdi çünkü bu ev. Sen başka bir toprağa
ayak bastıydın, ben yeniden keşfe çıktıydım
ayak izlerimin yıllardır tanıştığı bir kenti.
Başka bir ülkeden göç ettiydi senin genzini
tutsak alan çiçek kokusu, benim bir aynanın
kıyısına iliştirdiğim resimler yeni bir duvar
edindiydi kendine. Sende başka bir yazgıdan
arta kalan boşluğu, bende sancılanan gündoğumu
dağladıydı sımsıcak bir ışıkla.
Adımızı yazabilirdik artık, bunların hepsi de
yeni bir adrese anahtardı çünkü.
Camın ardında o akşam, bir doğum öncesiydi
beklediğim. Yere değen tekerlekleri uçağın
bir nokta koymayacaktı çünkü yolculuğa.
Kapısı açıldığında, yolcular inecek değildi yalnız
merdivenden aşağı. Bir türlü yatışmak bilmeyen
bir ürperti de gelip dayanmıştı aşılacak sınıra.
Camın ardında o akşam, yalnız açılan kapıyla
inen yolcuları değil o ürpertiyi de bekledim.
İnanmakla inanmamak arasında gidip gelen kelebek
bir seni havalara sıçratan sevince kondu
bir beni yeniden kendime getiren heyecana -
beklenenle bekleyen aynı anda doğmuştu.
işlemeyi unutmuştu saatler, onun gelmesini
beklediğin evde. Gelen o değildi, toprağa elinle
diktiğin bir fidanın senden uzakta ne kadar
boy attığıydı, ne kadar duyarlı kaldığıydı
anıların gölgesinde. Bir sesti, göz göze geldiğinde
ne istediğini merak ettiren, bıraktığın yokluğa
ne bedel biçtiğini. Ancak onunla buluşunca
sorgu bitecek, saatler başlayacaktı işlemeye,
yelken açan yüreğinin seni kıyısına getirdiği gecede.