Her Zaman Bir Fazlası
@sevdamedebiyatt
Rabia Güngör 2005 yılında dünyaya geldi. İlköğretim ve ortaöğretimini Tuzla’da tamamladı. Çocukluğundan beri yazar olma hayali ile yanıp tutuşan Rabia Güngör bu hayalini Ritim Sanat Yayınları sayesinde gerçekleştirdi.
Yazar
2 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Her Zaman Bir Fazlası tekrar paylaştı.
“Ne güzel bir şey biriyle aynı kitap okumak. Altını çizdiğin cümleleri ona açmak.”
Her Zaman Bir Fazlası tekrar paylaştı.
“Kadın çiçektir. Koparılmaması gereken bir papatyadır. Seviyor sevmiyor diye öldürülen papatyaların günahı ne?”
Her Zaman Bir Fazlası tekrar paylaştı.
"Kadın çiçektir. Koparılmaması gereken bir papatyadır. Seviyor sevmiyor diye öldürülen papatyaların günahı ne?”
ritim sanat yayinlari
Okur Takip Önerileri
Her Zaman Bir Fazlası tekrar paylaştı.
“Bir insanın varlığını ya da yokluğunu masaya konulan çatal bıçak sayısı belirler. Kişinin evinden çok gönlünde ne kadar yer ettiğini de fark edersin aslında. Zaten insanın evi başka bir insanın gönlü değil midir?”
Her Zaman Bir Fazlası tekrar paylaştı.
Başımıza gelen imtihanları nasıl karşılıyoruz? İmtihan
gözüyle bakıyor muyuz hiç? Yoksa sınav bizim
için kâğıt üzerinde mi yalnızca?
ritim sanat yayinlari
Her Zaman Bir Fazlası tekrar paylaştı.
"Ne güzel bir şey biriyle aynı kitap okumak. Altını çizdiğin cümleleri ona açmak.”
ritim sanat yayinlari
127 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Bir zamanlar evladım
için dışarda ceketsiz üşümeyi göze almıştım, o ise
beni huzurevinde yalnızlıktan üşümeye mahkûm etmişti.
Böyleydi dünya. Böyleydi…
Topuyla cam kırıp saklanan oğullar kalmadı. Zile
basıp kaçanlar… Evcilik oynayan kızlar bıraktı bebeklerini.
Bayram gecesinden elbisesini ve kırmızı ayakkabısını
başucuna koymaz oldu.
Tembelleştik biz. Önce beynimiz tembelleşti. Sonra
bedenimiz. Her şeyin basitine kaçarken basitleşen biz
olduk. Kopardık bağları çekildik köşemize…
Eskiden insanlar çabalarmış. Severse tam sever kader
deyip geçmezmiş. Kaderin gayrete âşık olduğunu
bilirmiş.
Sevdasını kalbine gömmeden önce kilime gömermiş.
Baktı ki umut yok sevdasıyla mezara gömülürmüş.
Heba demek havaya uçuşan toz tanesi demek Arapçada.
Biz insanlar bazı insanlara boşuna heba ederiz
kendimizi. Onlara yaptığımız fedakârlık bir toz tanesi
gibi uçar gider… Görünmez gözlerine
Kadın çiçektir. Koparılmaması gereken bir papatyadır.
Seviyor sevmiyor diye öldürülen papatyaların günahı
ne?
Başımıza gelen imtihanları nasıl karşılıyoruz? İmtihan
gözüyle bakıyor muyuz hiç? Yoksa sınav bizim
için kâğıt üzerinde mi yalnızca?
Ne demiş Fuzulî "Karıncayı bile incitmem deme! BİLE’den incinir karınca;
Söz söylemek irfan ister, anlamak insan... "
Küçümsemeyeceksin kimseyi. Kimi küçümsersen küçüklüğünü ortaya koyarsın. Küçümsediğin insanı yüceltir onun senden büyüklüğünü kanıtlarsın.
Bir zamanlar besleyip büyüttüğün çocuğun gün gelir seni besler.
Yıkayıp başını okşadığın çocuğun gün gelir seni yıkar.
Baba evladını yıkarsa ikisi de güler. Ama evlat babasını yıkarsa ikisi de ağlar derler.
Ders çıkarmak isteyene, hayatta çıkarılacak bir derstir.
İşte o vakit anladım ki biz insanlar tıpkı atlarda olduğu gibi duvar örüyorduk birbirimizin arasına. Görmek istiyorduk birbirimizi, aynı zamanda yan yana olmak da. Ama gurur yüzünden yıkamıyorduk duvarlarımızı. Sevginin önüne geçiyordu gurur ve güvensizlik. Sanki yarınımızın garantisi varmışçasına kendimizi, kendi ördüğümüz duvarlarla baş başa bırakıyorduk.
Bazı dertleri Karahindiba gibi görmek gerek.
Üfleyip uzaklara savurmak gerek.
Ritim Sanat YayınlarıKitabı okudu