Her varlığın bir gıdası vardır. Sevgi varlığının da gıdası "izhâr"dır, göstermek, ortaya koymaktır. Sevdiğini, sevdiğine söyleyerek, ona hediye alarak, onu anarak göstermek gerekir ki böylece sevgi gıdalanır, büyür, gelişir.
- Seni seviyorum inan bana!
- Beni sevdiğine dair kanıt göster.
- Kanıt inancı öldürür. Eğer kanıt gösterirsem seni sevdiğimi bilirsin.
Ben "seni sevdiğimi bilmeni" değil, seni sevdiğime "inanmanı" istiyorum.
- Neden?
- Çünkü bilmek beyinle, inanmak kalple yapılan bir iştir. Ve ben, kalbini beynine tercih ederim.
"İnsan en kolay kendini kandırır. Unuttum zanneder, unutamaz. Düşünmüyorum zanneder, düşünür. Acımıyor zanneder, acır, acıdır... Bana deseniz ki ne öğrendin bu hayatta; pişmanlıkların bastırılamaz olduğunu öğrendim. Bu yüzden bastırmayacaksın duygularını. Pişman olacağın şeyler yapmayacaksın. Vazgeçmeyeceksin ya bu hayatta. Merhamet, vazgeçmek değil çünkü. Merhamet, sevdiğine sahip çıkmaktır vesselam."
Gönül Dağı