Ama "vuslat" sözüyle ifade edilen kavuşma, başka türlü bir kavuşmadır.
Arapça'nın en büyük sözlüklerinden biri olan Kamus-u Okyanus'ta, kelimenin karşılığı olarak "Muhibbin mahbubuna vasıl olması" deniyor. Yani "sevenin sevdiğine ulaşması". Kamus sonra, " ... gerek afif ve ismet, gerek habis ve şenaat cihetiyle olsun ..." diye yazıyor. Bugünün Türkçesiyle, "Seven sevdiğine iyi niyetle de gider, kötü niyetle de ..."
İnsanın sevdiğine sahip olma tutkusu aşkın kendisinden ağır basmaya başladığı an, bu aşk değildir artık
" Ne kolay, ne kolay inanıyor insan sevdiğine!"
Eğer sevme sanatını öğrenmek istiyorsam her durumda nesnel olmayı denemeli, nesnel olamadığım durumlara karşı da duyarlı olmalıyım. Karşımdaki kişi hakkında kendi ilgi, gereksinim ve korkularımı ise karıştırmadan o kişinin gerçek kişiliğiyle, narsisi düşüncelerimle çarptırılmış kendi oluşturduğum kişiliği arasındaki farkı görmeliyim. Nesnel ve akıllı olabilme yetisine sahip olmak sevme sanatım başarmanın yarı yolu sayılır, ancak kişinin bunu ilişki kurduğu tüm insanlar için geçerli kılması gerekir. Eğer kişi nesnelliğini sevdiğine saklamak ister ve diğer ilişkilerinde nesnel olmazsa, her durumda başarısız olduğunu kısa zamanda görecektir.
Kişi âşık olduğunu nasıl anlardı, mesela! Aşkını sevdiğine nasıl gösterirdi? Aşık olmanın adabı neydi?
Sayfa 107
Onun sevgiye inanmamak eski adetidir. Kendi sever de başkasının sevdiğine inanmaz.
Sayfa 66Kitabı okudu
