Ne çok seviyordu bu suyu, su nasıl da büyülüyordu onu, nasıl da içi şükran duygusuyla dolup taşıyordu bu suya karşı! Yüreğindeki sesin konuştuğunu işitti, yeni uyanmış sesin. Ve ses şöyle diyordu: Bu suyu sev, ayrılma yanından, onu öğretmen yap kendine! Oh, evet, onu öğretmen yapacaktı kendine, onun söylediklerine kulak verecekti. Öyle sanıyordu ki, bu suyu ve onun gizlerini anlayan biri daha başka pek çok şeyi de anlayacaktı, pek çok gizi, tüm gizleri.
Sayfa 102