Hüznüm doğduğunda, onu özenle besledim, sevgim ve şefkatimle üzerine titredim.
Ve Hüznüm büyüdü, bütün canlı varlıklar gibi güçlü, güzel ve derin hazlarla doldu.
Ve Hüznüm’le ben, sevdik birbirimizi; bizi kuşatan dünyayı da sevdik, çünkü Hüznüm’ün müşfik bir kalbi vardı ve benim kalbim de Hüzün sayesinde müşfikti.
Hüznüm’le ben, karşılıklı konuştuğumuzda, günlerimiz kanatlanır, gecelerimiz düşlerle dolardı, çünkü Hüznüm güzel konuşurdu ve ben de Hüzün sayesinde güzel konuşurdum.
Ve, Hüznüm’le ben, birlikte şarkı söylediğimizde, komşularımız pencerelere koşuşur, bizi dinlerlerdi. Şarkılarımız deniz kadar derin, ezgilerimiz garip anılarla dolu olurdu.
Hüznüm’le ben, birlikte yürüdüğümüzde, insanlar bizi sevecen bakışlarla izler, gönül alıcı bir tatlılıkla mırıldanırlardı.
Ama bize kıskançlıkla bakanlar da vardı, çünkü Hüzün asildi, ben de Hüzün’le gurur duyuyordum.
Ancak, her canlı varlık gibi Hüznüm de öldü; ben de, tek başıma, derin düşüncelere daldım.
Ve şimdi, konuştuğumda, sözcüklerim ağır geliyor kulaklarıma.
Ve şarkı söylediğimde, komşularım beni dinlemeye gelmiyorlar artık.
Ve sokaklarda yürüdüğümde, kimse bana bakmıyor.
Ancak uykumda, merhametle konuşan sesler duyuyorum: “Bakın! Orada Hüznü’nü yitiren adam uyuyor.”
Veda
Karıma
Rüyalarında geleceğim bazen
beklenmedik bir konuk gibi uzaktan.
Sokakta bırakma beni
kapıyı sürgüleme üstümden.
Usulca gideceğim. Oturacağım ses çıkarmadan,
gözlerimi dikeceğim seni görmek için karanlıkta.
Sana bakmaya doyunca
bir öpücük konduracak ve çıkıp gideceğim.
Kavga amansız ve katı.
Kavga , dedikleri gibi destansı.
Ben düştüm. Yerimi başkası alacak ... o kadar.
Burda. bir kişinin lafı mı olur?
Kurşuna diziliş, dizildikten s onra kurtlar.
O kadar yalın ve akla yatkın.
Ama birlikte olacağız fı rtınada,
halkım, çünkü sevdik seni.
23 Temmuz 1 9 42
saat , 14.00
Sayfa 142Kitabı okudu
"Çünkü kalbin verdiği emir, insana acı verir."
Sayfa 125Kitabı okudu
Güçlüdür baba sevgisi görmeden büyüyen bir insan. Hiçbir acının baskısı yıldıramaz onu. O sevgisizlik, o yarım bırakmışlık bilenip çok sağlam bir kalkan olmuştur o insana. Hiçbir şekilde hicbirseyin yokluğu koymaz ona. Ve sahiplenme duygusunu en güzel o insanlarda görebilirsiniz. Çünkü sahiplendiklerini hissetmedikleri için, bu duygunun eksikliğini çok iyi bildikleri için sevdikleri insanlara sımsıkı sarılır, onları çok ama çok güzel sahiplenirler
Sayfa 63
Oblomov'un Olga'ya Mektubu
"Bu kadar sık görüşürken benim yerime mektubumun gelmesi seni her halde şaşırtacak, fakat sonuna kadar okuyunca göreceksin ki başka türlü yapamazdım.
Bu mektubu çok daha önce yazmış olmalıydım; o zaman ikimiz de sonradan duyacağımız birçok vicdan azaplarından kurtulmuş olurduk.
Ama gene de geç kalmış değilim, birbirimizi o kadar çabuk, o
Hüznüm doğduğunda, onu özenle besledim, sevgim ve şefkatimle üzerine titredim.
Ve Hüznüm büyüdü, bütün canlı varlıklar gibi güçlü, güzel ve derin hazlarla dolu.
Ve Hüznüm’le ben, sevdik birbirimizi; bizi kuşatan dünyayı da sevdik, çünkü Hüznüm’ün müşfik bir kalbi vardı ve benim kalbim de Hüzün sayesinde müşfikti.
Hüznüm’le ben, karşılıklı konuştuğumuzda, günlerimiz kanatlanır, gecelerimiz düşlerle dolardı, çünkü Hüznüm güzel konuşurdu ve ben de Hüzün sayesinde güzel konuşurdum.
Ve, Hüznüm’le ben, birlikte şarkı söylediğimizde, komşularımız pencerelere koşuşur, bizi dinlerlerdi. Şarkılarımız deniz kadar derin, ezgilerimiz garip anılarla dolu olurdu.
Hüznümde ben, birlikte yürüdüğümüzde, insanlar bizi sevecen bakışlarla izler, gönül alıcı bir tatlılıkla mırıldanırlardı.
Ama bize kıskançlıkla bakanlar da vardı, çünkü Hüzün asildi, ben de Hüzün’le gurur duyuyordum.
Ancak, her canlı varlık gibi Hüznüm de öldü; ben de, tek başıma, derin düşüncelere daldım.
Ve şimdi, konuştuğumda, sözcüklerim ağır geliyor kulaklarıma.
Ve şarkı söylediğimde, komşularım beni dinlemeye gelmiyorlar artık.
Ve sokaklarda yürüdüğümde, kimse bana bakmıyor.
Ancak uykumda, merhametle konuşan sesler duyuyorum: “Bakın! Orada Hüznü’nü yitiren adam uyuyor.”
Sayfa 42Kitabı okudu
Ve Hüznüm’le ben, sevdik birbirimizi; bizi kuşatan dünyayıda sevdik, çünkü Hüznüm’ün müşfik bir kalbi vardı ve benim kalbim de Hüzün sayesinde müşfikti.