Yaşamak biraz ölmektir
Ölmek ruhun özgür kalması demektir
Ölmeyeceğiz hep seveceğiz çünkü ruhumuzla sevdik
Ruhlar ölümsüzdür
Aşklar sonsuzdur
Son olmayan bir sevdaydı ama insanı sevdik işte hem ruhumuzla sevdik...
Çünkü aşk, unutamamaktır bir bakıma. Acı iliklere kadar hissedilse de sahip çıkmaktır kalpteki aşka.
Sayfa 76 - İndigo YayınlarıKitabı okudu
Çünkü ben bir insandan alınabilecek en güzel intikamını affetmek olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 12 - İndigo YayınlarıKitabı okudu
Yorganların altında, ışığı kapalı odaların içinde, göz kapaklarımızın ardındaki karanlıkta... Kendimizle hep karanlıkta tanı-şıyoruz. Çünkü içimiz yalnızca sesler sustuğunda bizimle konuşuyor. Yalnızca ışıklar kapandığında bize elini uzatıyor... Şimdi gözlerinizi kapatın, içinizden 10'a kadar sayın... Ve kendinizi hissedin, içinizdekini hissedin, ruhunuzu hissedin, kendinizi selamlayın, kendinize merhaba deyin...
Bir...
İki...
Üç...
Dört...
Beş...
Altı...
Yedi...
Sekiz...
Dokuz...
On...
Merhaba, kendim... Ben, senim. Tanıdın mı? Seninle neler neler yaşadık, hatırlıyor musun? Neler gördük, neler atlattık, kaç yüke direndik. Ne acılar çektik seninle, kaç gece ağladık. kaç kez kendi avuçlarımızı sıka sika canımızı acıttık, kaç kez dudağımızı kanattık, kaç kez bağırmak istedik ama sustuk, kaç kez o yorganı başımıza çektik, kaç kez sevdik kaç kez söyleyemedik, kaç kez korktuk, kaç kez kaçtık... Yahu biz seninle ne sözler işittik? Ne bakışlar gördük. Ne çok acır gibi baktılar bize, hatırlıyor musun o bakışları? Yere düştük, dizimiz acıdı diyemedik. Aşık olduk, seviyorum diyemedik. Elimizi uzattık, tutunacak yer bulamadık. Kaç kez ruhum, kaç kez... Biz seninle kaç kez dibi gördük?
Sayfa 346Kitabı okudu
BİR YILDIZA AŞIK OLAN VE ONUN TARAFINDAN TERK EDİLEN GÖKYÜZÜNÜN YUKARILARINDAKİ ADAMIN HİKÂYESİ
Cuzco Vadisi'nde soygunlar vardı, ama hırsızlar yoktu. Soygunlar gece en iyi patateslerin yetiştiği bostanda oluyordu. Bostanın sahibi gözetliyordu; bütün geceyi gözlerini kapama- dan geçiriyordu, ama bir anlığına göz kapakları düşüyor ve tam o
Sayfa 250
“Diğer kadınlara pek benzemiyorduk. Çıtkırıldım olamadık misal.
"Gelip beni al" demek yerine kendimiz gittik koşa koşa.
Hep sorun dinledik,
bizim derdimiz yoktu çünkü
Çiçek istemedik, hediye istemedik,
En büyük hediye sevilenle beraber olmak dedik.
Sürprizlere bayılırdık ama biz sürpriz yaptık. Severken sonuna kadar sevdik, söverken arkasından değil yüzlerine saydık.
Rol yapamadık, belki fazla doğaldık.
Bu sebeple kıymetimiz bilinmedi.
Ne de olsa bir yerler de hep vardık.”