Bu alemde kimlere ne zaman, nerede ve hangi yalanları söylediğini tereddütsüz hatırlayabilen adama doğrucu derler. Kendini başkalarını kandırdığından daha ustaca kandırana ise dürüst.
Tüfeğini deppoya koydular,
Esvabını başkasına verdiler.
Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
Ne matarasında dudaklarının izi;
Öyle bir ruzigar ki,
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigâr.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yazısıyla:
"Ölüm Allah'ın emri,
"Ayrılık olmasaydı."
Her gün birtaşı düşen, hergün sıvası dökülen ve her yıl bir duvarı yıkılan gönül evi...
Hatıralar viranesinde bekleyen çaresiz bir garip..." evet o biziz..
Allah rahmet eylesin sancını hissettirdin; hissettiklerini karşıya geçirdin.
Haklı bir isyan, yerinde bir kükreme.
"Düşünürsün yanarsın.
Yaşamak budur işte." ..
Bazen öyle bir ilişkiye tutulursunuz ki, ne sevebilir, ne terk edebilirsiniz. Kör kütük bağlanmışsınızdır aslında... En güzel yıllarınızın, acı tatlı hatıralarınızın ortağıdır; iç çekişlerinizin sebebi, yazılarınızın ilhamı, sohbetlerinizin konusudur. Göz yaşlarınızda, bilinçaltınızda, kahkahanızdır. Korkunca saklandığınız bir sığınak, coşunca
Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....