Bugün babalar günü, sen bilmesen de hediye hazırladım baba, bilsen de istemezsin. Bugün bana güldüğünü sandım, o yüzden bu kadar mutluyum ya, neşe saçıyorum. Sonra bir baktım yanımdaki kardeşime gülüyorsun, olsun, yine de güldün. Bugün babalar günü baba, sensiz on sekizinci yılım, varsın benim için yoksun, gelip bir kez öpsen, sarılsan her şeyi boşverip sığınacağım, çok güzel seviyorsun biliyor musun? Beni değil, kardeşimi, abimi, annemi. Öyle işte, belki bir gün beni de seversin, her yıl olduğu gibi bu yılda bu hediye bende kalacak. Bugün babalar günü baba, sen hep gül.
Sen sarı gülleri seversin
Sarı karanfilleri seversin
Sarı kasımpatlarını
Sarı bir dünyayı seversin
Ben sende olan bütün renkleri seviyorum.
İşte tek farkımız bu
Sayfa 88 - PDFKitabı okudu
Çocukken de anlamıyordum hala anlamıyorum ve her bayram öncesi bu yüzden kafayı yiyorum. Akraba sevgisi çok saçma bir şey değil mi ya insanlar birini nasıl sırf genlerinin yüzde bilmem kaçını aldı diye sevebilir? Ha sevdiğim akrabalar var elbette ama akraba oldukları için değil işte, çocukluğumdan beri bir iletişimim var ve insanlarla iletişim kurdukça iyi kalplilerse onları seversin zaten normalde bir şey bu. Ama bir insan senede bir kez gördüğü ve neredeyse hiç konuşmadığı birini sırf akrabası diye nasıl ekstradan sevebilir aklım almıyor. Yani mümkün gelmiyor mesela sokaktaki rastgele birini seçip "Ben artık şu teyzeyi çok seveceğim, görmediğimde özleyeceğim ve onun için saatlerce yol gitmeye hazır olacağım" diyemezsiniz ama akraba olunca nasıl oluyorsa deniliyor hatta başkalarından da demesi beklemiyor, bu beklentiyi karşılamayan kötü kalpli olmakla suçlanıyor.
Bazen yüzlerce sebep ararsın, sevemezsin.
Bazen de, yüreğinde duruşunu, görür seversin,
Yanında olmasada aklındadır, yüreğindedir.
Bazen bir sebep bulur yine seversin,
Bazı sevmelerin, ölçüsü sonu yoktur,
Sadece; seversin işte...