Tezer Özlü'yü sözcüklerden tanıyordum, onun gibi
bir sevgi/im olmamıştı. Durup dururken hep bir yan çizme, hep bir anlatarnama kaygısı vardır diyordum. Ve ben
bunu yalnızca kendime söylüyordum. O hikayeyi senden sonra düşünmek meseleydi bu yüzden de, enikonu yürekli olmayı, biraz da kendi çıkmazının ayrımına yeniden varmayı gerektirirdi. Vazgeçtim bu durumda, anlatamadım.