Bazen cennetin ne olduğunu düşünüyorum. Sanırım Cennet, diğerlerinin hatıralarıyla sürdürdüğümüz bir yer olsa gerek" daha ilk sözlerinden anlıyoruz. Vivan'nın hayatının yolculuğunu başladığını ama bunun normal bir yolculuk olmadığını, küçücük kalplerin nerelere sürüklendiğini, boğazım da yumru ile , yüreğim ağzımda atarak okudum. Oysa çok şey istemiyorlardı. Sıcacık bir yuva, biraz merhamet,biraz sevgi ile bakan bir çift göz. Aile bulmak adında çıkılan bu yolculukta kiminin çocuğuna bakıcı,kiminin evine hizmetçi,kiminin tarlasın da çalışan işçi olarak beklemiyorlardı. Hiç bir yere ait olma hissini bıraktım kendi adına dahi sahip değildin🥺 ya kimse istemezse? Beni korkusu kalplerindeki en büyük korkuydu. Hepsinin aklındaki sorusu buydu ve hiç birinin bu sorunun cevabını bilmek istememesi...ahh hayat !! Ne büyük acıdır küçücük kalplere bir yere ait olamama🥺 Molly'nin ağzından Vivian'nın hayat hikâyesini okuyoruz.
