90 'Larda Çocuk Olmak .
Sabah evden cıkıp akşama kadar eve girmeyen
Saklambaç,yakan top,misket,taso oynayan
Bisiklet tekerleklerine palet,boncuk takıp modifiye yapan
Sevdiğimiz şarkıları kasetlere çeken
Hafta sonları sabah erken uyanıp tusubasa,ninja kaplumbağa izleyen
Televizyonda Teletex'ten maç sonuclarını takip eden :)
Bayramlarda korkmadan,çekinmeden herkesin kapısına gidip şeker,para toplayan
İçinde hasetlik,fesatlık olmayan Büyüğünü sayıp,Küçüğün seven Çocuklardık.
Cep telefonu internet yoktu.. mahallede sevdiğimiz kişileri görmek için tur atar, evdeki telefonlarımızdan bi şekilde bulduğumuz telefonunu arar sesini duyar kapatırdık. sesini duymak bile yetiyordu hesap edin artık o yılları. görmek ise bambaşka bir duyguydu. radyoda istek yaptığımız parçalar eşliğinde müzik bitene kadar hayaller kurardık. teneffüslerin gelmesini dört gözle bekler zil çalar çalmaz kendimizi okulun bahçesine atardık. göremeyince anlardık ki bugün gelmemiş. çünkü daha ilk teneffüste birbirimizi görme yerimiz belliydi. işte biz sevginin en masum temiz ve saf olduğu dönemleri idrak ettik..şimdilerde ise gençlik bitmiş. iki günlük ten sevdalarına aşk adı vermiş, menfaati sevgi görmüşler...halbuki biz bir simiti katıksız yer halleyi ikiye bölerek paylaşırdık.. teknoloji geliştikçe ve zaman geçtikçe gerçek aşklar öldü ve sevgi kaybetti malesef.....