Annem çok sevmelerin kadınıydı..
Daldaki kirazları,
Yazmasındaki oyaları,
Fistanındaki çiçekleri,
Asmadaki üzümleri,
Evin kedisini,
Sokağın delisini..
Babamın gömleğini..
Beni, bizi, mahalleyi..
Bildiğim her şeyi severdi..
Bana da sevmeyi öğretti..
Öyle az buz değil “çok sev” derdi..
Annem gibiyim artık..
Az sevme bilmiyorum ben.
Çok sevdiğimdendir
Bu kadar incinmem..
Didem Madak
#GeceninŞairi #GeceninŞiiri #İyiGeceler #Şevbaş #Goodnight
Yordun beni sevgilim.
Sana inanmak istedim
İnanma, sözümü tutmam dedin.
Güvenmek istedim
Güvenme, yalan söylerim dedin.
Sevmek istedim
Sevme, canını yakarım dedin.
Hoşçakal sevgilim ben gidiyorum, dedim..
Gitme, ben seni sevdim dedin.
Sevdin ya sevdin..
Canımı yakarak önemsediğini,
Yalan söylerek beni düşündüğünü,
Sözünü tutmayarak dürüstlüğünü,
Sevme diyerek de sevdiğini kanıtladın değil mi?
Yordun beni sevgilim, çok yordun.
Artık ne halim vardır seni sevmeye
Ne tahammülüm kalmıştır yalan dinlemeye.
Sevdiysen beni gidişimi de sev belki bu sefer inanırım sana..
Hoşçakal sevgilim ben gidiyorum.
geceyehapsolmusbiri
"Bütün hayatım güzel geçti, çünkü beni bugüne getirdi." Bu sözde, insanın kendi emeğine gösterdiği saygıyı, kendini sevme güzelliğini, başka hayatlarla kurduğu ilişkinin büyüklüğünü, dünyadaki yerinin biricikliğini bize duyumsatan büyülü, dingin bir hayat bilgisi bulurum.
Sayfa 15Kitabı okudu
Onun yanındayken olduğum kişiyi seviyordum.
Sayfa 259Kitabı okudu
Koşulsuz Bir Şekilde Sevmek
Anne sevgisi koşulsuzdur, çocuğu var olduğu, olduğu haliyle sever. Çocuk anneyi başlarda sıcaklık, doyma ve keyif hali olarak algılar. Memeyi, anneden ayıramaz.
Çocuk; annem yemeğimi yersem gülümser, ağlarsam beni kucağına alır, kakamı yaparsam beni över. Tüm bu deneyimler netleşerek şu yargıda toplanır: Seviliyorum. Seviliyorum çünkü annemin çocuğuyum. Seviliyorum çünkü çaresizim. Seviliyorum çünkü güzel ve dayanılmazım. Seviliyorum çünkü annemin bana gereksinimi var. Daha genel bir formülle söylersek: Ben olduğum, böyle olduğum için seviliyorum.
Erich Fromm - Sevme Sanatı
Sevme Sanatı
Annem çok sevmelerin kadınıydı..
Daldaki kirazları,
Yazmasındaki oyaları,
Fistanındaki çiçekleri,
Asmadaki üzümleri,
Evin kedisini,
Sokağın delisini..
Babamın gömleğini..
Beni, bizi, mahalleyi..
Bildiğim herşeyi severdi..
Bana da sevmeyi öğretti..
Öyle az buz değil “çok sev” derdi..
Annem gibiyim artık..
Az sevme bilmiyorum ben..
Çok sevdiğimdendir
bu kadar incinmem..
Ah annecim..
Senin sütün ak, yüreğin pak..
Ama inan şimdilerde;
senin bildiğin gibi değil hayat..!
Didem Madak…
Başta annem olmak üzere tüm annelerimizin anneler gününü kutlu olsun ..