Sanırım şöyle başlamalıyım.
Okuduğum kitaplar arasında beni derinden sarsan bir roman oldu. Hani hayatınızda ara ara aklınıza gelecek ve sizi düşünmeye itecek kitaplar olur ya... Ya da sizi harekete geçiren kitaplar olur. Hayal kurmanızı sağlayan kitaplar.
Bu kesinlikle uyuşuk uyuşuk yattığımda, aklıma gelecek ve beni sarsacak bir kitaptı. Kitabı okuduğumdan beri kendime dediğim şöyle bir cümle var.
"Şu an Oblomovluk yapıyorsun. Kalk. Ya şimdi ya hiçbir zaman"
Kitap yeni bitmiş olmasına rağmen daha 100.sayfalarındayken kendimi Oblomov gibi hissettim. Kalkıp iş buldum ya da boş vakitlerimi doldurdum.. Çünkü kesinlikle Oblomov olmak istemiyorum.
Elimizde telefonlarla tembelleşmeye başladık. Bunu farkettiğimden beri telefona da uzağım. Evet teknoloji önemli. Ayak uydurmalı ve bilmeliyim. Ama ölürken hayatımda hiçbir şey yaşamamış ve elimde telefonla yatıp, hayatımı çürütmüş biri olmak istemiyorum.
Okuyuculara tavsiyemdir. 'Okuyun ve ayağa kalkın.'
